Adyosi / Afscheid

[p. 46]

Soleki masra Hooftaant.

‘Akuba, luku fa deibroko kon...’
- No, mi gudu, tan pikin moro,
nomo stari di y' e si,
na munkenki nomo,
a de fruku tumusi f' gwe,
tan pikinmoro, brasa mi.

‘Akuba, a no munkenki
di y' e si na dorosei.’
- Fa? A no ben nak' wan yuru,
fa y' kan tak' na musudei?

‘Fu san net' no de bakadina,
mek' un tu tan moro yuru,
moro dei nanga makandra,
dede nomo e prati un?’

- Ai, mi gudu, fa m' sa koti
yu brasa, yu switi bosi...
Grantangi, m' e tak' adyosi.
‘Tangi f' bun na kodya. Gwe!’

[p. 47]

P.C. Hooft vertaald

Galathea, ziet de dag komt aan.
- Neen, mijn lief, wilt nog wat marren
't zijn de starren.
Neen, mijn lief, wilt nog wat marren,
't is de maan.

Galathea, 't is geen maneschijn.
- Hoe, 't is nog geen één geslagen,
wat zou 't dagen?
Hoe? 't Is nog geen één
't en kan de dag niet zijn.

Waarom duurt de nacht tot d' avond niet?
Dat wij vrolijk met ons beiden
zonder schreie
blijven mochten totdat ons de dood verried?

- Och, mijn hart, hoe raak ik van uw hals?
Laas, de dag en wil niet lijën
't langer vrijen.
Dank hebt van uw zachte kusjes en van als.

[verkorte versie; verg. pp. 183-184]