Adyosi / Afscheid
(1994)–Albert Helman–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 44]
| |
Lobisingiaant.Wan dei mi ben go koiri
na baka Frimangron.
Dape mi fen' mi gudu,
wan hebi krepiston.
Ai, fa mi beni, ai, fa mi kon pina,
fu a ston hebi, a ston di mi mu tya'.
Wan dei mi ben go koiri
na fes' mi doromofo.
Dape mi si tu ai,
tu ai nomo ben de nofo.
Ai, fa mi ati kon hebi fu prakseri.
Lobi na soso trobi, dyeme na lobi speri.
Wan dei mi ben go koiri
na tapu wan berpe.
Dape den tya' mi lobi,
mi moi yongupkin gowe.
Ai, fa pkin tiki na mindri fu birbiri
mas' mi lek' kodya, lek' pepre na montiri.
Sma denki tak' mi n' e firi,
ma na sari e mek' mi tan tiri.
Te den trawan e mek' babari, mi no man moro,
sar'ati e yoko mi gorogoro.
| |
[pagina 45]
| |
MadrigaalEens ben ik gaan wandelen
aan FrimangronGa naar voetnoot*
Daar trof ik mijn schat aan,
een zware, zware kei.
Ai, hoe gebogen, hoe zwoegend moet ik leven,
want hij is zo zwaar, ai, de steen die ik nu draag.
Eens ben ik gaan wandelen,
kwam langs een erfpoort heen.
Daar zag ik twee ogen,
genoeg, hun blik alleen.
Ai, harte, hoe zwaar werd het jou van alle tobben.
Liefde is slechts ellende, haar zuster heet geweeklaag.
Eens ben ik gaan wandelen,
moest op een kerkhof zijn.
Daar bracht men mijn liefste,
een mooi jong maagdekijn.
Ai, hoe mij die paaltjes te midden van het onkruid
beukten als knuppels, als peper in de vijzel.
De mensen denken dat ik niets voel,
maar uit rouw alleen hou ik mij stil.
Terwijl anderen luidruchtig zijn, kan ik niet meer;
treurnis wurgt mij de keel te zeer.
|
|