|
| |
| |
| |
Liba kari
(18 september 1955 someni kriyoro ben sungu, di den kot'abra Srananliba)
Na di un no de sab' mi moro, libisma,
na dat'ede sontron m' e kar' un kon
fu brasa mi. Un no wan' yere, ma un kra
sa tyar' un te dya, kon fadon!
Un ben firgiti: mi na alaman afo;
mi bere mek' un k'mopo lek' sriba,
lek' todobere, lek' woron, pakro,
lek' krabu, todo, fisi, agama...
Wan dei mi bere puru sabaku,
a meki doksi, diya, krabudagu.
Mi wakti somen'langa f' meki tu
man nanga uma, libisma lek' yu!
Un no ben sabi, en? We, dya, pe skwala de,
kon luku mi, kon bos' mi na mi mofo.
Tek' wan kruyara, pusu go, so te,
bikasi noit' fisiti n' e kon nofo.
Tek' wan pkin boto, sondeimamanten,
kot' liba, - abrasei no de fu doro moro.
Na mi un kon fu si; un kon biten
na un tanpe, na un mama un doro.
Kande wan dei mi bere ete wan tron
sa mek' un, ma mi n' e sen' baka
mi pkin na syoro fu wan betre gron:
dan grebi-tokotoko, mek' den saka.
| |
| |
| |
Roepende rivier
(18 september 1955, toen zoveel kinderen verdronken bij het oversteken van de Surinamerivier)
Omdat gij, mensen, mij niet langer kent
roep ik u somtijds om mij te omhelzen.
Ge wilt niet horen, maar uw geest
voert u wel hierheen, naar mij toe te snellen!
Gij waart vergeten: ik ben ieders voorzaat;
mijn buik bracht u als kikkervisjes voort,
als kuit, als wurmen, slakken, krabben,
als paden, vissen, leguanen...
Mijn buik baarde eens de ooievaar,
stiet eenden, herten, honden, katten uit.
Ik wachtte lang en maakte ook
de man en vrouw, de mens als gij!
Ge wist het niet, hè? Wel, komt hier
waar 't kolkt; bezoekt mij, zoent mijn mond.
Neemt een korjaal en stoot maar af,
want nooit krijg ik bezoek genoeg.
Neem 't bootje zondagmorgenvroeg,
kruist de rivier, - ge haalt mijn oever niet.
Ge kwaamt om mij en waart bijtijds
op uw verblijfplaats, bij uw moeder.
Misschien zal eens mijn buik opnieuw
u baren, maar ik stuur mijn kroost
alleen terug aan land voor betere grond:
de modder van het graf om in te dalen.
| |
| |
| |
[Liba kari (vervolg)]
Na di un no de sab' mi moro, libisma,
na dat'ede sontron m' e kar' un kon
fu brasa mi; un no wan' yere, ma un kra
sa tyar' un te dya, kon fadon!
| |
| |
| |
[Roepende rivier (vervolg)]
Omdat gij, mensen, mij niet langer kent,
roep ik u somtijds om mij te omhelzen;
ge wilt niet horen, maar uw geest
voert u wel hierheen om bij mij te sterven!
|
|
Auteursrechtelijk beschermd