Dichtwerken. Deel 2

[p. 107]

Ophelderingen.

Bl. 91.
Koperen bruiloft.

Dit stukje, waaraan zich de weemoedige herinnering mijns geliefden jongsten broeders hecht, was mij bij de rangschikking van mijn derden Bundel te laat in handen gekomen om het onder de Feest- en vreugdeklanken op te nemen, doch vond daarin later zijne plaats.

Bl. 94.
Het feestvertrek in het ouderlijke huis.

Mijnen oudsten broeder, bij het vieren van zijn koperen bruiloft met zijne tweede gade, toegezongen.

Bl. 99. Begeerlijke ouderdom.

Voor Utrecht's Hoogeschool in 't goud gestempeld staat.

Tot opheldering van dezen dichtregel diene, dat Suerman's ambtgenooten, ten blijke hunner hooge ingenomenheid met dit feest, een gouden gedenkpenning hebben doen slaan, die op de bovenzijde het borstbeeld des edelen grijsaards vertoont, en op de keerzijde, in een volzinnig Latijnsch opschrift, eene waardige hulde aan zijne veeljarige diensten bevat. Na Suerman's dood, welke op den 11den Februari des jaars 1862 inviel, is deze gedenkpenning in het bezit van den Academischen Senaat teruggekeerd.

Bl. 101.
De krans van tachtig jaren.

Den hoogleeraar Van Hengel toegezongen op zijn tachtigsten geboortedag, te Leiden door zijne oud-leerlingen gevierd. De hoogeerwaardige grijsaard had gemeend dezen voor hem zóó gedenkwaardigen dag in stilte met zijne kinderen door te brengen, maar dien overigens onopgemerkt te laten voorbijgaan. Het was echter het natuurlijk gevolg der algemeene deelneming, welke hem door ambtgenooten, leerlingen en vrienden werd betoond, dat deze dag de hoogere wijding van een feestdag ontving.

Bl. 101.

Den vader en zijn zoon.

Mijn oudste zoon, predikant te Nijmegen, stond nevens mij in den kring van Van Hengel's voormalige leerlingen, en behoorde mede tot de genoodigden aan den disch.

Bl. 101.

Och! bleev' uw avond vrij van foltrend smartverduren!

Weez' 't bronzen speelwerk ginds U enkel zalige uren,

En nooit een uur van rouw U op zijn talplaat aan!

[p. 108]

Deze regels behelzen eene dubbele zinspeling. Zij wijzen op het geschenk, hetwelk den feestvierenden grijsaard door zijne voormalige leerlingen werd aangeboden. Dit bestond namelijk in eene pendule van kolossale grootte, te midden van twee hoogopgaande candelabres geplaatst. Boven het uurwerk rustte in massief brons het beeld van den apostel Paulus, aan wiens zijde zich een blad perkament ontrolde, waarop, ter herinnering van des hoogleeraars laatst en pas voleindigd werk, de woorden Epistola ad Romanos waren gegrift. Maar diezelfde regels wezen ook op een slag, die het vaderhart toen reeds van nabij bedreigde, en maar al te spoedig in het verlies eener veelgeliefde dochter gevolgd is.

Bl. 102.
‘Hij geeft den moeden kracht.’

Ik geef dit huislijk stukje, dat met eenige bekorting in het ‘Christelijk album’ van 1865 was verschenen, thans in zijn geheel.

Bl. 104.
Zwakheid en sterkte.

Als ik zwak ben, dan ben ik machtig.

Dit bewustzijn, altijd bij den eerwaarden grijsaard levendig, vervulde hem geheel en sprak hij het sterkst uit op den dag zijner feestviering, die, door menig blijk van belangstelling opgeluisterd, ter herinnering strekte, hoe hij vóór veertig jaren het professoraat in de godgeleerdheid aan de Utrechtsche Hoogeschool had aanvaard.

Bl. 104.

En 't blijft uw veldheersspreuk.

Wie Bouman's bijzondere voorliefde voor de taal van het oude Latium gekend, maar ook de zielskracht bewonderd heeft, waarmede de afnemende grijsaard tot het laatste toe de zwakheid zijns lichaams bestreed, zal de aanhaling der bekende spreuk: Oportet Imperatorem stantem mori (het betaamt den veldheer staande te sterven) en de tusschenvoeging van een paar Latijnsche woorden, hier geenszins misplaatst kunnen rekenen.

Bl. 105.
De nieuwe woning.

Zij stond op dezelfde plek, waar vroeger de beroemde Hieronymus-school was gevestigd, en later door het nederwerpen en wegruimen van den stadswal, voor dit gedeelte der stad de schoonste verandering en herschepping is aangebracht.