Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 8

3291. 1637 oktober 9. Aan J.A. Salvius⁴.

Excellentissime Domine,

Uno tempore accipio et Schorlingii literas 5 Sept.⁵ et Excellentiae Tuae datas 12/22 Septembris⁶; pro utrisque gratias ago eoque majores, quod his temporibus mihi ea, quae illis aguntur in partibus, apprime est scire necessarium, ut percunctantibus habeam vera, quae respondeam et aut rebus Suedorum secundis ostendam, quam bene animata sit ea gens, aut minus secundis excitem socios nimis dormitantes.

Meae quod non displicent literae, in eo perpetuam Excellentiae Tuae bonitatem agnosco. Fides et diligentia a me non aberunt. Sed ad pernoscenda Gallorum et Anglorum anxie, quae agunt, occultantium consilia, non sum quam vellem perspicax.

Tamen quod rex Daniae⁷ Excellentiae Tuae dixit, quamquam ob auctorem

4 Gedrukt Epist., p. 369. Antw. op no. 3265. Geadresseerde, Johan Adler Salvius, was Zweeds gezant, residerende in Hamburg.

5 Balthasar Schörling; zie no. 3254 dd. 5 september oude, 15 september nieuwe stijl.

6 No. 3265.

7 Christiaan IV.

[p. 632]

suspectum esse potest, cum meis hucusque cogitationibus satis congruit. Caetera ad eandem rem pertinentia cum literis ad magnum D. cancellarium¹ sim complexus², quae cum regis³ ad reginam nostram⁴ cardinalisque ad eundem magnum cancellarium literis⁵ et responso alio has comitantibus meas repetere supervacuum sit.

Illud certum est Gallos postquam cum Anglis fecere foedus - quanquam Galli perfectum negant Anglis contra id affirmantibus -, de Wismariensi foedere⁶ rem minus urgere, loqui cunctantius, per alios atque alios a se emissos id suscitari, quantulo Pomeraniae contenti esse possimus. Interim quae neglectae sint occasiones rei per Germaniam bene gerendae, quantae nunc etiam pereant, satis gnaro nihil dicere attinet. Sed nimirum si honesta dignaque Suedico nomine pax se non offert, devoranda etiam haec taedia et apponendum lucro⁷ quidquid hic orando, monendo, minando exterebrare poterimus.

Verum est multos multisque in locis exercitus a rege Galliae ali ita rebus poscentibus; sed aut fallor aut, si actum fuisset trans Rhenum, quod agi poterat, injuncta fuisset pridem hosti sua tutandi necessitas, quae nunc Galliae incumbit. Gallis et Anglis, quantum ex iis, quae apparent, colligi potest, bene convenit.

De landgravio Casselensi⁸ quae hic fama sit, quid suspicentur multi, itidem in meis ad magnum cancellarium literis perscripsi; nec est, cur id repetendo Excellentiam Tuam obtundam.

Rex mihi heri victoriam Leucatensem per admissionalem⁹ significari jussit. Dixi sperare me brevi de nostris par aliquid allaturum, quo eum vicissim exhilarem.

Haec scripsi die 9 Octobris novi cal. anni 1637 cuncta Excellentiae Tuae optans prosperrima, ut qui sim

Excellentiae Vestrae observantissimus eique addictissimus
H. Grotius.

1 De Zweedse rijkskanselier Axel Oxenstierna.

2 No. 3288.

3 Lodewijk XIII van Frankrijk.

4 Christina van Zweden.

5 Onvindbaar.

6 Het verdrag van Wismar, gesloten op 30 maart 1636; het werd door de Zweden eerst in het najaar 1637 geratificeerd.

7 Vgl. Horatius, Carm. I, 9.15: Quem Fors dierum cumque dabit, lucro adpone.

8 Wilhelm V, landgraaf van Hessen-Kassel.

9 Nicolas Faure, sieur de Berlize. Als introducteurs des ambassadeurs traden op Anne, graaf van Brulon, Nicolas Faure, sieur de Berlize, en de sous-introducteur René Giraut.