Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 7

2610. 1636 mei 30. Aan M. Opitz⁷.

Recognovi laetus, vir clarissime, amicam manum: laetus, inquam, caetera, nisi quod fortuna tua non est qualis vellem, sed qualis saepe est viris bonis et divina jussa ante humana⁸ habentibus.

Cujus argumenti Graecam tragoediam Antigonem a te in Germanicum versam⁹ Germaniae gratulor, et quia de ejus generis operibus meis me interpellas, Oedipum in Colono non verti, Iphigeniam in Tauris verti¹⁰, sed non edidi, Anthologia mea¹¹ bonos typos quaerit, ut Graece simul latineque edatur. Annales Belgici¹² describuntur. Spero brevi me habiturum hominem idoneum, qui illa,

7 Copie Den Haag, ARA. Eerste afd. coll. Hugo de Gr. Aanw. 1911 XXIII no. 2, p. 22. Gedrukt Epist., p. 236; Reifferscheid Quellen I, p. 556. Voor Martin Opitz zie men IV, p. 426 n. 6.

8 De uitgave der Epist. en de daarop teruggaande van Reifferscheid hebben abusievelijk de lezing ‘crimina’.

9 Des Griechischen Tragoedienschreibers Sophoclis Antigone. Deutsch gegeben durch Martin Opitzen. Danzig, gedruckt durch Andream Hünefeldt, Buchhändler, Im Jahr 1636.

10 Over deze Iphigenia-vertaling zie no. 2603, p. 164 en n. 7 aldaar.

11 Zie betreffende deze Anthologia VI no. 2407, p. 426 n. 7.

12 Hvgonis Grotii Annales et historiae de rebvs Belgicis. Amstelaedami, Ex Typographejo Joannis Blaev. MDCLVII. Cum Privilegiis S.C. Majestatis; & Ordd. Belgicae Foederatae, nec non Holl. West-Frisiaeque, per annos quindecim. Dit Grotius door de Staten-Generaal opgedragen werk is eerst twaalf jaar na zijn dood verschenen. In de Annales wordt de periode van 1566 tot 1588, in de Historiae die van 1588 tot 1609 behandeld. Ter Meulen-Diermanse, no. 741.

[p. 172]

quae ad Euangelia scripsi¹, describat. Damasceni ἀπωσπασμάτιϰα cum quibusdam Polybii aliorumque hactenus ἀνεϰδότοις jam in Gallia interpretem non ineruditum, et cujus studiis faveo, invenerunt².

Cornelium nostrum³ ut ames etiam supra quam meretur, rogo. Ero tibi eo nomine, ut multis aliis, obligatus. Nostri Batavi vident plerique non dicam ὅτ᾽ ἄϱιστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισαν⁴, sed bono civi injuriam factam adjuvantibus aliis, aliis dissimulantibus.

Nunc in Britannia Seldenus⁵ magno libro maris libertatem evertit; quaeritur maris assertor, et reperiri nondum potest⁶. Non etiam eruditissimo Seldeno.

Τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάϰϱυα σοῖσι Βέλεσσιν⁷.

Sed saepe illud veteris latini, de Philoctete, ni fallor, dictum in mentem mihi venit

O ingratissimi Argi, immanes Graii, immemores Benefici⁸ et quod sequebatur,

Exulare sinitis, sistis pelli, pulsum patimini⁹. Sed Deo sit gratia, quod cum Themistocle dicere liceat: ἀπολώλαμεν εἰ μὴ ἀπολώλαμεν¹⁰.

Tibi si unquam facere quid dulce potero, mi Opiti, id vero mihi erit dulcissimum. Vale, nostri memor tui non immemorum.

Tuus toto animo
H. Grotius.

1 Hvgonis Grotii Annotationes in libros Evangeliorvm. Cum tribus tractatibus & Appendice eo spectantibus. Amsterdami, Apud Ioh. & Cornelivm Blaev. MDCXXXXI; Ter Meulen-Diermanse, no. 1135. Hvgonis Grotii Annotationvm in Novvm Testamentvm, tomvs secvndvs. Parisiis, Sumptibus Authoris, Et prostant exemplaria Apud Viduam Gvlielmi Pelé, viâ Iacobaeâ sub signo Crucis Aureae. MDCXLVI; Ter Meulen-Diermanse, no. 1138. Hvgonis Grotii Annotationvm in Novvm Testamentvm pars tertia ac vltima. Cui subiuncti sunt eiusdem auctoris libri pro veritate religionis Christianae, ita digesti vt annotata svis quaeque Paragraphis sint subnexa. Parisiis, Typis Viduae Theod. Pepingvé, & Steph. Mavcroy, viâ Citharaeâ, è regione viae Mathurinorum. MDCL; Ter Meulen-Diermanse, no. 1141.

2 Zie betreffende de fragmenten van Nicolaas van Damascus behalve de uitgave van Von Orelli (Nicolai Damasceni Historiarvm excerpta et fragmenta qvae svpersvnt Graece nvnc primvm separatim edidit versionem Latinam dvplicem alteram Henrici Valesii hinc inde emendatiorem alteram Hvgonis Grotii in locos plerosqve Henrici Valesii notas integras aliorvmqve virorvm doctorvm vndiqve collectas et svas nec non testimonia vetervm ac recentiorvm de Nicolai vita scriptorvmqve notitia adiecit Io. Conradvs Orellivs diaconvs Tvricensis Accedit Sevini dissertatio de Nicolao Damasceno Gallice scripta Lipsiae svmtibvs librariae Weidmanniae MDCCCIV - Ter Meulen-Diermanse, no. 539 -) Grotius' brieven aan N.C. Fabry de Peiresc dd. 6 en 16 september en de daarbij behorende bijlagen afgedrukt in deel IV, resp. pp. 255, 262, 492 en 512; met de ‘interpres non eruditus’ zal De Peiresc bedoeld zijn.

3 Grotius' oudste zoon Cornelis bevond zich in Duitsland bij de Zweedse rijkskanselier Axel Oxenstierna.

4 Zie o.m. Hom. Il. I, 244.

5 Betreffende John Selden en zijn Mare clausum zie V, p. 515 nn. 7, 8 en 9.

6 Het werd tenslotte Theod. Graswinckel; zie no. 2588, p. 143 en n. 2 aldaar.

7 Homerus Il. I, 42.

8 Bij Cicero, Pro Sestio LVII, 122.

9 Bij Cicero, Pro Sestio LVII, 122; beide fragmenten toegeschreven aan de latijnse tragediedichter Lucius Accius (170 -± 84 v. Chr.). Zie Ribbeck, Trag. Rom. Fragm. I, p. 210 (Acc. 364/5, Evrysaces, frg. XIII).

10 Plutarchus, Vita Them. XXIX, 9: ἀπωλόμεϑα ἄν, εἰ μὴ ἀπωλόμεϑα

Lutetiae III, cal. Iunias novi calend. MDCXXXVI.