Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 5

1862. 1633 juli 28. Van G.J. Vossius⁴.

Vir amplissime, amicorum optime maxime,

Eunte ad vos Matthisio⁵ haud aliud scribere habui, quam quod his diebus haut laetus accepi optimum et disertissimum virum Erycium Puteanum⁶, in periculum aut certe molestias aliquas incidisse. Scripsit stateram Belli et Pacis, quo nonnullis de partium suarum impotentia prolatis complures offendit. Nosti fastum Hispanorum et principum aures, quorum nec hae neque illi veritatem accipere sustinent. Itaque nisi nossem multos ei in aula Bruxellensi, quo vocatus est, amicos esse nisi quoque ingenium et eruditionem illius aestimari scirem, sinistri aliquid vererer. Nunc optima non omnino despero. Utinam non aliud audire cogantur

4 Gedrukt Vossii Ep., p. 240; Voss. Op. IV Ep., p. 156. Beantw. d. no. 1872.

5 Assuerus Matthisius; zie no. 1792, p. 72 n. 10.

6 Zie over hem en zijn boek no. 1851, p. 141 en n. 1 aldaar.

[p. 156]

quam quod olim in simili fere negotio, a Phalaride¹ aiunt fuisse dictum Simonidi? Μέλοιεν σοὶ Μουσῶν εὐϰλέεις πόνοι.

Rerum hic novarum nihil. De pace adhuc ambiguae opiniones. Haud dubie, priusquam conveniat, de nostris aut hostium armis aliquid audiemus.

Opus nostrum Grammaticum² quotidie procedit. Jam libro quinto praelum fervet. Reidanus filii mei Dionysii³ intra hebdomadem unam et alteram finem accipiet. Simulac editus erit, tibi mittet, qui jure tuo non illum modo, sed quicquid etiam a me aut meis proficiscitur exigere potes.

De filio tuo⁴ subinde rectorem Ostdorpium⁵ conveni, cujus literas accipies cum meis. Absque eo esset, fusius scriberem. Ingenium semper laudat. Visus tamen paulo plus diligentiae requirere. Quod celare non debui, quatenus tuis non minus quam meis bene volo. Quia una alteraque hebdomade domi eum meae non videram, ipse accessi domum illius et commonui, ut frequentius me meosque inviseret. Simul aurem vellebam de Oratione quadam e Tacito, quam promiserat se carmine redditurum. Non desinam eum monere et hortari omniaque illa facere, quae te velle scio.

Vale, amplissime vir.

Tuus tuo merito
G.J. Vossius.

1 Phalaris, spreekwoordelijk wrede tyran van Akragas (565-549). De uitspraak μέλοιεν δέ σοι Μουσῶν εὐϰλεεῖς πόνοι treft men aan in de (onechte) Phalarisbrieven; vgl. R. Hercher, Epistologr. Graeci, Paris., Didot 1873, p. 459, regel 18 brief no. 147 in fine, met dit verschil, dat daar niet Simonides genoemd wordt, doch (waarschijnlijk terecht) Stesichorus.

2 Gerardi Ioannis Vossii, De arte grammatica libri septem. Amsterdami, Apud Gulielmum Blaeu 1635; zie ook no. 1792, p. 72.

3 Belgarum aliarumque gentium annales auctore Everardo Reidano Dionysio Vossio interprete Lugd. Batav. 1633; zie no. 1792, p. 72 en nn. 8 en 9 aldaar.

4 Pieter, die onder toezicht van Vossius voor zijn studie in het vaderland verbleef.

5 Franciscus Osdorpius (1584-1634), sedert 1613 rector van de Latijnse school te Amsterdam; hij werd vanaf 1632 geassisteerd door zijn neef Ludolf Pietersz. Osdorpius, die op zijn voorspraak het praeceptoraat in de zesde klasse kreeg.

Amstelodami,

MDCXXXIII

v. Kal. Sextil.