Verzameld werk. Deel 1

(1958)–P.N. van Eyck– rechtenstatus



[pagina 194]
Mysterie^(aant.) Soms luister ik lang naar het zwijgen Van die donkere viool, mijn hart, En schemering na schemering zijgen Door een stilte die sluimert en mart. Dan, eindelijk, begint het te trillen, Of een zucht langs de snaren streelt, En een enkel met liederen te stillen Verlangen er droomt vóor het speelt. En een mijmering van tonen zingt éven Uit de stilte, als de huiverende geest Van een geur die schaduws deed beven.. Maar mijn ziel is vervúld geweest. En hetgeen in haar duister blijft hangen, Een levende smart schoon ze zwijgt, Is de snik van een eindeloos verlangen Uit een droefheid die woordenloos hijgt.