Verzameld werk. Deel 1

(1958)–P.N. van Eyck– rechtenstatus



[pagina 41]
Aan de Eenvoudigheid^(aant.) ...an old song ended... ‘Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die de wijnstok half omvangt, Daar de bloei tak overhangt.’ Want de jonge bloesemgeur Zal reeds, vóor de schaûwige deur Ons ontvangt, rondom mij zijn In de frisse morgenschijn, Als een lichte, koele zucht Door 't nog schemerend lover rucht, En de leeuwerik, lente-blij, Kwetterend opstijgt uit de wei. Daar zal mij uw lieve lach Heel die lange, luwe dag Hoeden, tot ook mijn gemis Eindelijk bevredigd is; 's Middags, als de merel fluit En de krekel sjirpt in 't kruid Wijl uit al wat geurt en zingt Rust in 't mijmerend harte dringt. Als 't dan schemert staren wij, Om onze eigen stilte blij, In de geur van bloem en plant Over 't zwijgend weideland, Luisterend naar het zacht geruis Van de bosjes om ons huis, En wie weet, of 's avonds laat Niet een nachtegaaltje slaat?
[pagina 42]
Breng mij, zachte Eenvoudigheid, Waar de stulp uw schreden beidt, Die uw vrede mild omzinkt, Daar uw glimlach over blinkt.