MIR

[p. 12]

Muze van het Museumpleinaant.

Voor mijn vader.

's Avonds speelde de lier
in G-grote terts
op het Concertgebouw
vol vrouwen in nerts.

Een kind hoorde gewoon
Erlkönig
op de koffergrammofoon.

Het straatlicht droop
van de neonletters,

spiegelde maanspetters
in de regen, in het uur.
Ik leerde in de partituur
van het raam mijn naam.

[p. 13]

Муза Музейной площадиaant.

Моему отцу.

Вечером лира звучала
в соль-мажоре,
над Концертным залом,
полным дам в норках.

Одной малютке обычным фоном
был ‘Лесной царь’
на граммофоне.

Уличный свет
с неоновых литер
стекал,

лунные брызги отражал
в дождевых струях.
Имя своё по партитуре
окна учила она.