Algemeen letterkundig lexicon

dizain

Etym: Fr. tiental.

Een tienregelig gedicht, soms ook voor een strofe van tien regels, zoals die vooral in de klassieke ode vanaf de renaissance in Frankrijk in gebruik kwam. Aanvankelijk kende de dizain een vast rijmschema ababbccdcd, zoals bijv. in Délie (1544) van M. Scève. De dizain werd geassocieerd met het epigram. Later, bij de Pleiade (Pierre Ronsard e.a.), kreeg de dizain het rijmschema ababccdccd en werd het niet meer alleen beschouwd als een zelfstandig genre, maar kon het deel gaan uitmaken van de ballade-1 of van het chant royal.

Lit: H. Chamard, Histoire de la Pléiade (1941).

diverbium

dobbelsteert