Algemeen letterkundig lexicon

audioboek

Etym: Lat. audio = ik hoor.

Literair werk dat niet als traditioneel boek functioneert (vandaar ook de verwante, maar meer overkoepelende term non-book) maar waarvan de tekst werd opgenomen om te kunnen worden beluisterd op een fonoplaat, via cassette, bandopname of CD, op de radio (radioboek), als een downloadbaar bestand, enz. Synoniemen zijn luisterboek en gesproken boek. De teksten worden ingesproken door vrijwilligers dan wel meer professionele (stem)acteurs, in sommige gevallen door de auteur zelf.

Doordat het om een voorgelezen versie van een vooraf schriftelijk vastgelegde tekst gaat, mag men het audiobook niet zondermeer beschouwen als een moderne vorm van orale literatuur. Audioboeken werden aanvankelijk vooral ten behoeve van blinden geproduceerd en nadien ook met literatuurpedagogische bedoelingen. Hun toepassingsdomein is de laatste jaren erg verbreed, mede door de digitale revolutie en door de toenemende medialisering van de literatuur. Zo kan men nu zelfs hoogtepunten uit de Middelnederlandse poëzie via een eigen app op de smartphone beluisteren (http://www.vogala.org/). Het genre van de citybook, dat zich bij deBuren (een Vlaams/Nederlands instituut voor debat en podium voor cultuur) aandiende als opvolger van de radioboeken, maakt o.m. gebruik van het medium van de podcast.

Lit: M. Rubery (red.), Audiobooks, literature, and sound studies (2011).

auctoritas

audition colorée