Algemeen letterkundig lexicon

copia verborum

Etym: Lat. overvloed aan woorden.

Term uit de retorica voor de voorraad van woorden en uitdrukkingen (lexicon-1) die een redenaar of auteur opgeslagen heeft in zijn onderbewustzijn en die hij door oefening (exercitatio) en door een beroep te doen op zijn geheugen (memoria) kan aanspreken bij het voorbereiden van een rede of geschrift. Het beschikken over een rijke copia verborum zal het de redenaar mogelijk maken om bij de elocutio steeds het juiste woord op de juiste plaats te zetten en om steeds de juiste toon te treffen. Vergelijk met het copia rerum dat meer betrekking heeft op het 'wat' dan op het 'hoe' van de formulering.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 385-394.

copia rerum

copla