Algemeen letterkundig lexicon

memoria

Etym: Lat. geheugen.

Een van de taken van de redenaar (officia oratoris) is de memoria, het uit het hoofd leren van de rede, waarbij de mnemotechniek kon helpen. Het memoriseren speelde ook een grote rol op de Latijnse School waar de leerling zich door voortdurende repetitio en exercitatio een rijke voorraad aan onderwerpen en wendingen (copia rerum en copia verborum) moest eigen maken. Zo zegt Constantijn Huygens in zijn autobiografie:

Welnu, omdat men ons in een verder stadium moest wijzen op tropen en figuren, waren er, zoals ik al zei, woorden nodig, waarmee de dingen konden worden aangeduid die wij voor de leraar uit het hoofd moesten kunnen opzeggen.
(Constantijn Huygens, Mijn jeugd, ed. C.L. Heesakkers, 1987, p. 43)

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 5 (2001), kol. 1037-1078 • M. Volmert, 'Memorie, gedachtenis, geheugen: Kunsttheoretische, historiografische und kunstlerische 'Memoria'-Konzepte in den Niederländen des Frühen Neuzeit' in Cl. Fritzsche, K. Leonhard & G.J.M. Weber (red.), Ad fontes!: Niederländische Kunst des 17. Jahrhunderts in Quellen (2013), p. 304-329.

memorabilia

memoriaal