Algemeen letterkundig lexicon

rewriting

Etym: Eng. herschrijving.

‘Rewriting’ (het herschrijven van traditionele teksten en modellen) was een eeuwenoude techniek in de geschiedenis van de letterkunde (zie imitatio), maar is, nadat sinds de romantiek de originaliteit nogal eenzijdig was beklemtoond, in de tweede helft van de 20^ste eeuw, met name in de periode van het postmodernisme, in een nieuwe vorm opgekomen. Het postmodernisme heeft er nl. op gewezen dat het niet meer mogelijk is onbevangen met literaire, fictionele teksten om te gaan. De auteur kan geen aanspraak meer maken op ‘originaliteit’, want ‘alles is reeds geschreven’. In een postmoderne  tekst worden bijv. oudere genres als het Bijbelverhaal, de ridderroman, de picareske roman en de Bildungsroman vaak parodiërend en pasticherend verwerkt (herschreven) en geconfronteerd met gegevens uit de hedendaagse populaire cultuur. In zulke postmoderne ‘rewriting’ worden serieuze dingen vaak getrivialiseerd en minder verheven dingen geproblematiseerd.

In zijn Translation, rewriting and the manipulation of literary fame (1992) beschrijft André Lefevere vertaling als een vorm van herschrijving naast vele andere (zie metatekst(ualiteit)), die bepaald wordt o.m. door poetologische, institutionele en ideologische factoren.

Lit: L.M. Shires, Rewriting the Victorians: theory, history, and the politics of gender (1992) • C. Moraru, Rewriting: postmodern narrative and cultural critique in the age of cloning (2001) • L. Bandiera, British romanticism and Italian literature: translating, reviewing, rewriting (2005) • L. Plate, Transforming memories in contemporary women's rewriting (2011).

revue-2 zie tijdschrift

rhetorike extraordinaire zie rederijkerij