polygraaf

Etym: Gr. polu-grafein = veel schrijven.

Auteur van een uitzonderlijk uitgebreid oeuvre. Zo was de monnik Johannes Trithemius (1462-1516) een Duits auteur van een omvangrijk neo-latijns oeuvre dat hij onder de titel Clavis polygraphiae opdroeg aan keizer Maximiliaan.

Niet zelden gaat het om professionele schrijvers voor wie literatuur in de eerste plaats een bron van inkomsten is, en die daarbij hetzij individueel opereren, hetzij in een team van schrijvers (schrijverscollectief). Daardoor wordt polygrafie wel eens geassocieerd met een gebrek aan artistieke integriteit (broodschrijver, potboiler); in de wereld van de triviaalliteratuur is het fenomeen trouwens vaste regel. Toch zijn de tegenvoorbeelden legio; denken we maar aan literaire veelschrijvers als Balzac, S. Vestdijk, H. Claus, G. Simenon, A. Burgess, P. Claes, J. C. Oates, enz.

Lit: P. Dandrey & D. Denis (red.), De la polygraphie au XVII siècle (2003).