Algemeen letterkundig lexicon

hekelzang

Etym: Ned. hekel = werktuig met scherpe tanden gebruikt in de lakenindustrie; verg. over de hekel halen.

Gedicht dat bijtende spot (sarcasme) wil leveren op personen of groepen d.m.v. karikatuur. Veelal neemt de (anonieme) dichter een andere stand op de korrel dan die waartoe hij zelf behoort. Zo wordt in de vagantenliederen gespot met de geestelijkheid. Het ‘Kerelslied’, opgenomen in het Gruuthuse handschrift (14^de eeuw), hekelt dan weer de lagere stand; een opname ervan kan beluisterd worden op de website Vogala.

Tijdens de reformatie en de contrareformatie werden heel wat gedichten geschreven waarin wederzijds de andere geloofsgemeenschap wordt bekritiseerd. Voor het hekeldicht in de oudheid, zie epigram, jambische poëzie en satire. Zie ook geuzenliederen.

hekelschrift zie schotschrift

hekje zie hashtag