Algemeen letterkundig lexicon

diaeresis-1

Etym: Gr. onderscheiding, verdeling < di-airein = in twee stukken nemen, afzonderlijk nemen, breken.

In de metriek: het samenvallen van het einde van een versvoet of metrum met het einde van een woord, wat aanleiding kan geven tot een pauze of breking. Een voorbeeld is het begin  van Vondels gedicht 'Kinder-lyck':

Constantijntje, 't zaligh kijntje,
Cherubijntje, van om hoogh,
(De werken van Joost van den Vondel, ed. J. van Lennep [z.j.], p. 108)

 In de huidige metriek spreekt men in zulke gevallen ook van cesuur.

Zie ook hexameter.

Lit: E. van Boven & G. Dorleijn, Literair mechaniek. Inleiding tot de analyse van verhalen en gedichten (1999), p. 96 • A.P. David, The dance of the muses: choral theory and ancient Greek poetics (2006).

diacope

diaeresis-2