Algemeen letterkundig lexicon

diacope

Etym: Gr. dia-koptein = in twee hakken, door-breken, scheiden.

Vorm van Distanzstellung, ook wel tmesis genoemd, bestaande uit splitsing van een onscheidbaar woord en tussenvoeging van één of meer woorden. Zoals in de door Kinker tussen haakjes geplaatste woorden:

In ouden tyd in Frankenland
Een goelyk Maagdske leefde,
Die al de Maagdkens van het land,
In schoonheid over - (zegt de Kwant
Hy meent, te boven) streefde.
(J. Kinker, De verlichte muze, ed. Vis, 1982, p. 53)

diachronie/synchronie

diaeresis-1