Algemeen letterkundig lexicon

altercatio

Etym: Lat. woordenwisseling < alter-cari = twisten, debatteren.

Term die oorspronkelijk gebruikt werd voor een woordenwisseling met een snelle opeenvolging van korte vragen en antwoorden, zoals gebruikelijk in het Romeinse recht, bijv. in het kruisverhoor. Later ook gebruikt voor de dialoog en het debat die door dergelijke korte vragen en antwoorden gekenmerkt worden. Bij het toneel spreekt men bij dit soort dialogen van stichomythie en hemistichomythie.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 1 (1992), kol. 428-432 • S. Bax, ‘De onderkant van de retorica: 1-2’ in Tijdschrift voor taalbeheersing 32 (2010) 1, p. 152-172.

altaargedicht

alternering