Algemeen letterkundig lexicon

tetrastichon

Etym: Gr. tetra- = vier; stichos = regel, vers.

Term uit de prosodie van de Griekse Oudheid, nu in onbruik geraakt, voor een vierregelige strofe. Een bekende vorm van het tetrastichon is het kwatrijn, dat o.a. als onderdeel van het octaaf gebruikelijk is in het sonnet.

tetrapodie zie tetrameter

textualis zie littera textualis