Algemeen letterkundig lexicon

accidentals

Etym: Eng. accidental = niet essentieel.

Term uit de analytische bibliografie en de editietechniek voor de varianten die de editeur voor de copy-text van minder belang acht. Doorgaans betreft het varianten op het gebied van spelling, interpunctie, woordscheiding en alinea-indeling. Wel belangrijk geachte varianten noemt men substantives. Het onderscheid tussen accidentals en substantives berust niet alleen op het al dan niet geautoriseerd zijn (autoriseren) van bepaalde varianten. Met name in de periode van de handpers vond uniformering van spelling, interpunctie en hoofdlettergebruik plaats door de zetter, niet door de auteur. Zelfs als de kopij is overgeleverd, verdient het soms aanbeveling dit soort accidentals uit de door de zetter geüniformeerde druk over te nemen.

Lit: W.W. Greg, ‘The rationale of copy-text’ in Studies in Bibliography 3 (1950-1951), p. 19-36 • F. Bowers, ‘Multiple authority: new problems and concepts of copy-text’ in The Library 5th series, 27 (1972), p. 81-115 • Center for editions of American authors, Statement of editorial principles and procedures (rev. ed. 1972), p. 2 • V.E. Dearing, ‘Concepts of copy-text old and new’ in The Library 5th series, 28 (1973), p. 281-293 • Ph. Gaskell, A new introduction to bibliography (1974²), p. 338-343 • G.Th. Tanselle, ‘Greg's theory of copy-text and the editing of American literature’ in Studies in Bibliography 28 (1975), p. 167-229 • M. Spies, ‘Verantwoording’ in J. van den Vondel, Twee zeevaart-gedichten, dl. 2 (1987), p. 1-10.

accessus ad auctores

acclamatie