Algemeen letterkundig lexicon

weesrijm-1

Geïsoleerde, niet-rijmende versregel in een gepaard rijmende, middeleeuwse (epische) verstekst. Een weesrijm is ontstaan doordat de kopiist de bijbehorende versregel heeft overgeslagen of vergeten (transmissiefout). Beschikt men over meer redacties (redactie-2) van een tekst, zoals bijv. met de Reinaert het geval is, dan kan deze vorm van tekstverminking veelal gemakkelijk worden hersteld (tekstkritiek, tekstreconstructie). Het is heel goed mogelijk dat het even aantal versregels in de kolommen van een middeleeuwse codex een rijmpaar-brekende functie had. Omdat een weesrijm snel opvalt, zal een corrector, zoals in de Ferguut, of een volgende kopiist het weesrijm weer aanvullen tot een compleet rijmpaar. Omdat deze correcties doorgaans plaatsvonden zonder dat de legger geraadpleegd werd of kon worden, kunnen zij beter als corrupties aangemerkt worden.

Lit: A.M. Duinhoven, Bijdragen tot reconstructie van de Karel ende Elegast I (1975), p. 150 • W. Kuiper, ‘Lombarden, paragraaf- en semi-paragraaftekens in Middelnederlandse epische teksten’ in Spektator 10 (1980-1981), p. 50-85.

weesmeisje zie wees

weesrijm-2 zie gebroken rijm-1