Algemeen letterkundig lexicon

rotunda

Etym: Lat. rotundus = rond < rota = wiel.

Van oorsprong laatmiddeleeuwse, door B. Kruitwagen opnieuw geïntroduceerde, benaming voor de middelste van de drie schriftsoorten (fraterschrift) die door de Moderne Devoten (Moderne Devotie) gebruikt werden voor het schrijven van boeken. De rotunda – ook notula genoemd – is een variatie op de gotische littera textualis en werd toegepast als standaard boekletter (boekschrift). De beide andere schriftsoorten heten bastarda en fractura.

Pogingen om een nomenclatuur op te stellen die gebaseerd is op de middeleeuwse benamingen moesten worden gestaakt: het aantal gebruikte termen was veel te groot en te verwarrend en strikte definities konden nauwelijks gegeven worden. Tegenwoordig gebruikt men de door G.I. Lieftinck ontwikkelde nomenclatuur, die overigens ontstaan is uit pogingen om op basis van Kruitwagens studie de nomenclatuur van de Broeders van het gemene leven te reconstrueren.

De rotunda. [bron: B. Engelhart & F. De Clercq, 50 eeuwen schrift (1965²), p. 156]

Lit: B. Kruitwagen, Laat-middeleeuwsche paleografica, paleotypica, liturgica, kalendalia, grammaticalia (1942), p. VI-IX, 25-78.

rotatiedruk

round character