Algemeen letterkundig lexicon

partituureditie

Etym: Middeleeuws Lat. partitura = verdeling, indeling < Lat. partiri = verdelen.

Term uit de editietechniek (teksteditie) voor een editievorm waarin de verschillende redacties (redactie-2) uit de geschreven en gedrukte bronnen per regel onder elkaar – hetzij chronologisch, hetzij contrachronologisch – afgedrukt worden om aldus een goed inzicht in de varianten mogelijk te maken. Een partituureditie is daarom ook vrijwel altijd een diplomatische editie. Wanneer in één manuscript-2 veel wijzigingen en doorhalingen voorkomen, kan voor de weergave van de tekstgenese binnen een regel ook voor een partituurweergave gekozen worden.

In plaats van de term partituureditie wordt ook wel synoptische editie gebruikt, maar het is beter die te reserveren voor edities waarin de verschillende redacties naast elkaar in kolommen gegeven worden.

Een voorbeeld van een partituureditie van een prozatekst is die door A. Kets-Vree van Willem Elsschots Een ontgoocheling.

Lit: P. Gerbenzon, ‘Teksteditie anders’ in Nieuwe Taalgids 56 (1963), p. 328-333 • E. Höpker-Herberg, ‘Überlegungen zum synoptischen Verfahren der Variantenverzeichnung’ in Texte und Varianten (1971), p. 219-232 (m.n. 219, nt. 1) • A. Kets-Vree, Woord voor woord; theorie en praktijk van de historisch-kritische uitgave van een prozatekst, gedemonstreerd aan Een ontgoocheling van Willem Elsschot (1983), p. 40-42.

partitio

paskwil