Algemeen letterkundig lexicon

hoogdruk

Term uit de drukkerswereld voor de druktechniek waarbij de drukkende, geïnkte delen hoger liggen dan de niet-drukkende delen. De hoogdruk (ook wel boekdruk genoemd), vervaardigd met loden letter, of wat illustraties betreft in de vorm van een houtsnede, is vanaf de uitvinding van de boekdrukkunst tot de jaren '60 van de 20^ste eeuw de normale techniek geweest. Sindsdien heeft de vlakdruk snel terrein gewonnen (met name de offsetdruk). De diepdruk was vooral voor illustraties (gravures, etsen) in gebruik.

Manuele hoogdruk: de houtsnede. [bron: F. van der Linden, De grafische technieken (1990⁵), p. 30].

Lit: F. van der Linden, De grafische technieken (1979), p. 27-94 • H. van Krimpen, Boek over het maken van boeken (1986²).

hooft-stoffe zie Haupt- und Staatsaktion

hoorfout zie dicteerfout