Algemeen letterkundig lexicon

vlakdruk

Term uit de drukkerswereld voor de druktechniek waarbij geen niveauverschil bestaat tussen drukkende, geïnkte delen en niet drukkende delen. De drukkende elementen worden vet-aannemend gemaakt zodat ze inkt kunnen vasthouden; de niet-afdrukkende delen worden vocht-aannemend gemaakt. De eerste vlakdruktechniek was de steendruk, uitgevonden eind 18^de eeuw door Alois Senefelder. Sinds de jaren '60 van de 20^ste eeuw heeft het fotografisch zetten een grote vlucht genomen: ook de offset is vlakdruk.

Lit: H. van Krimpen, Boek over het maken van boeken (1986²), p. 75-85 • F. van der Linden, De grafische technieken (1990⁵), p. 163-208.

vituperatio

vleeszijde