Algemeen letterkundig lexicon

dolce stil n(u)ovo

Etym: It. dolce stil nuovo = lieflijke nieuwe stijl.

De benaming ‘lieflijke nieuwe stijl’ heeft betrekking op de dichttrant van een aantal dichters (de zgn. stilnovisti) in Toscane in de 13^de en 14^de eeuw. De term wordt voor het eerst gebruikt door Dante in vers 57 van de 24^ste zang van ‘Purgatorio’ in de Divina Commedia ter typering van zijn poëzie en van die van zijn directe voorgangers en wordt sindsdien gebruikt voor muzikale poëzie (vooral sonnet en ballade-1) in een zoetvloeiende taal en stijl, geschreven in de volkstaal en met een de vrouw idealiserende liefde als onderwerp. In de dolce stil nuovo zijn invloeden te zien van o.a. de Provencaalse troubadourspoëzie en het platonisme. Invloed is vervolgens uitgegaan op vooral Petrarca en via het petrarkisme hebben de ideeën en thema's van de dolce stil nuovo zich verbreid en renaissancedichters als Lorenzo de Medici, Michelangelo, P. Bembo en T. Tasso beïnvloed. Later bleken ook 19^de- en 20^ste-eeuwse dichters als Dante Gabriel Rosetti en Ezra Pound er invloed van te hebben ondergaan.

Lit: G. Favati, Inchiesta sul dolce stil nuovo (1975) • S. Orlando, Appunti sul dolce stil nuovo (1987).

doktersroman

dominant