Algemeen letterkundig lexicon

conjointure

Etym: Fr. combinatie, samenvoeging

Door Chrétien de Troyes (tweede helft 12^de eeuw) geïntroduceerde term voor de structuur van zijn Arthurromans (Arthurepiek), waarin zijn helden na een snel voorlopig succes in een diepe crisis raakten om uiteindelijk het ware succes te bereiken (Doppelweg-structuur). De Arthurroman in proza hanteerde als structuurbeginsel ‘verstrengeling’ (entrelacement).

Lit: F.P. van Oostrom, Beatrijs en tweefasenstructuur (1983) • R. Zemel, ‘Hoofse liefde in de literatuur van de 12e eeuw’ in Herkennen wij de Middeleeuwen (1988), p. 71-107 • R.M.T. Zemel, Op zoek naar Galiene. Over de Oudfranse Fergus en de Middelnederlandse Ferguut (1991), m.n. p. 69-114.

conjectuur

connotatie