Algemeen letterkundig lexicon

blazoen

Etym: Fr. blason.

Zinnebeeldig wapenschild van een rederijkerskamer onderschreven met een zinspreuk-2 of devies met behulp waarvan de voorstelling geduid moest worden en waarmee aan de naam van de kamer een diepere betekenis werd gegeven. Zo voerde de Amsterdamse kamer d'Eglentier als blazoen Christus aan het kruis met de zinspreuk ‘In liefde bloeyende’. Hierbij slaat ‘bloeyende’ zowel op de naam van de kamer, d'Eglantier, de rozeboom die een bekend symbool van de liefde was, als ook op Christus' bloedende kruiswonden. Overigens hangt Christus niet aan het traditionele kruis, maar aan een eglantier die bovenin in een T-vorm is vertakt.

Voor het blazoen als dichtgenre: zie blason.

Blazoen van de rederijkerskamer d'Eglantier. [bron: R.L. Erenstein (red.), Een theatergeschiedenis der Nederlanden (1996), p. 156].

Lit: P. van Duyse, De rederijkkamers in Nederland, dl. 1 (1900), p. 49-54, 61-66 • J.J. Mak, De rederijkers (1944), p. 17-18 • Y. Blyerveld, ‘De negen geschilderde blazoenen van de Vlaardingse rederijkerswedstrijd van 1616’ in B. Ramakers e.a. (red.), Op de Hollandse Parnas; de Vlaardingse rederijkerswedstrijd van 1616 (2006), p. 30-63

blauwboekskens

blend