Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

Naar Lord Byron.

O Min! wat is het op deze aarde dat
't Noodlottig maakt bemind te worden; wat
Siert ge uw prieël met somber cypresloover
En brengt een zucht het best uw aanzijn over?
Als hy die, door een zoeten geur verrukt,
De tengre bloem van 't buigzaam steeltjen plukt,
En ze aan zijn boezem plaatst, maar om te sterven,
Zoo nemen wy het voorwerp onzer Min
In 't kloppend hart, dat voor zijn heil gloeit, in,
Maar om 't geluk en leven te doen derven.

1833.