De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 115]

Drie gedichten
Salman Masalha^*
(Vertaling Shulamith Bamberger)

Zelfportret

De man die met zijn hand op een stok leunt,
houdt in de andere een glaasje arak vast.
De tijd, voorbijgevlogen in de gaping tussen
zijn benen, verdampt in zijn trillende hand.
Hij vervliegt als de anijsgeur van de drank die
hijzelf in de kelder heeft gebotteld. Elke ochtend
zakt hij neer op zijn stoel in de drukke straat
en laat wat demonen los
op de voorbijgangers.

Vroeger klommen de demonen in zijn benen
op een tafel in de kroeg. Maar intussen
is de arak op zijn lippen opgedroogd. De tafel is
verdwenen. Alleen de lijnen van een willekeurig schilder
rimpelen nu zijn gezicht. Een herinnering aan de oude man
die naar de kelder ging en nimmer terugkeerde. Zo
gingen de handen ieder zijns weegs.
De een met anijsdampen naar de hemel.
De ander met bamboestok te gronde.
En de man, die zijn leven langzaam opdronk,
verhing zichzelf aan de wand.
En niemand die hem weghaalt.

* Salman Masalha (al-Mayhar, 1953) woont sinds 1972 in Jeruzalem. Hij publiceert gedichten in het Arabisch en het Hebreeuws en schrijft artikelen voor zowel Arabische als Hebreeuwse tijd-schriften.

[Hebreeuws]

[p. 116]

Klassefoto

Ik laat me graag fotograferen op
begraafplaatsen met stervende mensen.
Ik doe het niet voor hen maar voor mezelf.

Mensen zullen zeggen: die man is
geestelijk gestoord. Let maar niet
op hem, nog even en hij valt in slaap.

Hij ziet het einde, hij ziet ze al de laatste eer
komen bewijzen aan een vriend. Ieder op zijn
manier. De een legt een steen neer, de ander
een bloem. En in de balsemieke stilte
zal hij luisteren naar de woorden
van zijn vrienden.

Bij zijn graf, voor de regen,
voordat hij ter wereld komt,
ziet hij de dood feestvieren
in een bruidsjapon.

Ik laat me graag fotograferen op
begraafplaatsen met stervende mensen.
In de foto die achterblijft: een man met
een bloem in zijn gestreken overhemd.
Een man in versleten kleren.

[Hebreeuws]

Kooi

Op haar handpalm hadden anderen de lijnen
van een kooi getekend, en ze sloten daar haar
levensverhaal in op. Maar ik, kind van Arabië,
haat vogels in gevangenschap. Telkens
als ze mij een hand gaf, wiste ik een lijn.
En liet ik weer een vogel vrij.

[Hebreeuws]