De Tweede Ronde. Jaargang 19

(1998)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus



[pagina 108]
Acht gedichten Hezy LesklyGa naar voetnoot* (Vertaling Shulamith Bamberger) Poëzie Poëzie moet staan en praten. Op een kapotte wasmachine staan en praten in de taal van de sok die de schade heeft veroorzaakt. Poëzie moet op de vensterbank staan praten in de taal van hen die op de vensterbank staan. Poëzie moet dansen en piepen in de taal van de muis die onder het podium woont en schrikt van de overdreven tederheid van de dans. Poëzie moet op de deur kloppen, zachtjes of woest. Niet aan de bel komen. Poëzie moet Barcelona bezoeken in het ENGELS. Poëzie moet rusten, vooral rusten. Poëzie hoeft geen poëzie te zijn. Zij kan pratend voedsel zijn. Poëzie kan confituur zijn ofwel lekker dood fruit.
[Hebreeuws]

[pagina 109]
[Vervolg Nederlands] Poëzie kan sacharine zijn ofwel kunstmatige, kankerverwekkende zoetstof poëzie kan huizen bouwen een flatgebouw een ziekenhuis een school een gevangenis een synagoge maar ze ontdekt liever een melkput in een binnenstad. Poëzie moet slapen, slapen en dromen van poëzie. Poëzie moet liggen, liggen en praten in haar slaap. Poëzie moet in de grond worden begraven en in de taal van de doden praten. Poëzie moet zieken verzorgen. Poëzie moet zichzelf ondermijnen, zichzelf wegcijferen, zichzelf verraden verlaten en verlaten worden. Poëzie moet leven.
[Vervolg Hebreeuws]
Het uur van het dode gedicht Dit gedicht is een grafschrift op een grafsteen waaronder dit gedicht begraven ligt.
[Hebreeuws]

[pagina 110]
Vlugge poëzie Zolang ik het codewoord - tafel - niet heb gekraakt laat ik de lezer noch de tafel met rust. Ja, je kunt de kreet herhalen van de vrouw die in het raam van haar armoedig krot een troep Hunnen ziet komen. Ja, je kunt de boeg roemen van een vikingschip dat op de Atlantische Oceaan vaart. Ook de vlugheid van de wolken is niet moeilijk te beschrijven. Eigenlijk is het makkelijk de tafel te verlaten, te verraden, op de golfbreker te staan met het gezicht naar de zee, hoog in de lucht te wijzen en te zeggen: helikopter.
[Hebreeuws]

[pagina 111]
[Vervolg Nederlands] Ik heb vier broers die dood geboren zijn en ze roepen me bij zich terug. Ik heb ze verraden toen ik geboren werd en naar de wereld overliep. Ze missen mij en ik mis hen. Ze kunnen niet bij mij terugkomen maar ik kan wel terug naar hen. ‘Kom dan kom,’ roepen ze, ‘laten we een hechte groep doden zijn, een stevig gezin dat geen druppel verliest.’ Eerst woonde ik vlak bij de steden. Ik werd in de stad Rehovot geboren en woonde er vlakbij. Van daaruit verhuisde ik naar Dora bij Netanja. Pas later durfde ik gaan wonen in de steden zelf. Binnen in hun tere, zieke lichaam. Givatajim, Den Haag, Amsterdam, Tel Aviv plaatsen waar ik dat ‘kom dan kom leerde vertalen in andere woorden en van die woorden gedichten maakte.
[Vervolg Hebreeuws]

[pagina 112]
Maarten de Groot: De sjaal Ik zie de wereld door de achtste sjaal heen die Shlomit me naliet toen ze de wereld verliet. Zeven werden er tot alledaagse voorwerpen: huis, hond, auto, een bol die op barsten staat en nog meer van die dingen die je niet hoeft te beschrijven. De achtste evenwel verandert steeds van vorm en aard. 's Nachts is hij een kussen over mijn gezicht, bij dageraad is hij een gedicht, bedoeld, vóór alles, om te misleiden, en tussen de middag - briefpapier 11.7.1984 Mijn lieve prachtige Shlomit. Paul was gisteren bij me en hij bracht een rood en groen geschilderd houten beeldje mee. Ik ga niet meer naar de maandagmarkt. Ik slaap 's morgens liever uit en geniet van de nachtmerries waarin jij verschijnt met baby en zwaard. De volmaakte Paul blijft wekelijks de maandagmarkt bezoeken, en elke keer vindt hij er iets kleins en verrassends onder stapels beschadigde, verworpen voorwerpen. De prijs is meestal nog lachwekkender dan Pauls kinderachtige maniertjes. Helaas kan ik je de manoeuvres van de fijne vijl in de plooien van het beeldje niet beschrijven. Je achtste sjaal bedekt mijn mond en jij, jij bent ver weg en tot walgens toe bemind.
[Hebreeuws]

[pagina 113]
Wiska Knopper: De overwinning Het duel tussen lamlendigheid en daadkracht eindigde met een overwinning voor de lamlendigheid. Ik wilde het nieuws verkondigen, maar verkondiging kost inspanning. Ik wilde mijn vrienden om de hals vallen, maar zo'n pas-de-deux is makkelijk te verknallen. Ik wilde een glas water drinken, maar het water was duizend lichtjaren verwijderd van het glas. Er komt geen tweede ronde. De lamlendigheid heeft gewonnen.
[Hebreeuws]
Gertjan Nete: Mijn raamGa naar voetnoot* Nooit zal ik ophouden de vlakte te bezingen, de vlakte die mij zonder morren draagt. Ik heb genoeg aan sneeuw en een raam om het feit te vergeten dat ik besta. De rij naakte bomen aan de einder is geen poort naar elders, het is niet eens een rij bomen aan de einder, maar een snelle schets die een engel ongemerkt maakte toen hij even ontwaakte, zijn vleugels uitsloeg, die aan potloden vastzaten, en weer in slaap viel, zonder de verandering te merken die zijn schaarse bewegingen teweeg hadden gebracht.
[Hebreeuws]

[pagina 114]
Bernhard Roeters: Madame Flaubert Prostitutie, dames en heren, klinkt in mijn oren wel beter dan het al te zoetsappige woordenstel: land en zee. Bovendien is het land een prostituee in ruste die hier en daar nog flinters uitdeelt van haar papierdunne verslaving aan een nieuwe stek of een jongen die een kuiltje in de grond graaft met zijn blinde lul. De kus van zee en land baarde de epidemieën en de epidemieën baarden de gedichten. Alice, de Indonesische, zegt tegen de Surinaamse Patricia: Ik moest echt huilen toen ik Madame Boudry las. Ik zou hem een exclusieve beurt geven, hoor, die schrijver, hoe heettie. Een Fransman. Op het bruggetje staan twee elegante agenten. De chaos zal niet wederkeren! De chaos zal niet wederkeren! Maar misschien beleven we die heel even als een van die twee agenten of beiden, discreet, hun wapenstok douwen in onze reet.
[Hebreeuws]	voetnoot* Geboren in 1952. Dichter, choreograaf en dansrecensent. Hij studeerde aan de Vrije Academie in Den Haag en heeft de Luria-prijs voor poëzie gekregen. Van hem zijn vier dichtbundels gepubliceerd, de eerste in 1986, de laatste kort na zijn dood, in 1994. voetnoot* Dit gedicht beschrijft het Friese landschap en is oorspronkelijk in het Fries geschreven (noot van de dichter).