De Tweede Ronde. Jaargang 19

[p. 180]

Aan de Herfst
John Keats
(Vertaling W. Hagendoorn)

Seizoen van nevels, milde vruchtbaarheid,

Jij hartsvriend van de zon, die samenspant

Met hem, opdat de druif groeit en gedijt

In 't wingerdloof onder de strodakrand;

Met appels de bemoste bomenrij

Bevracht, de vruchten rijpt tot in de pit;

Pompoenen bolt en hazelnoten zoet

En vol maakt; meer en nog meer knoppen zet

Voor latere bloemen, tot de honingbij

Denkt dat het zomer blijft, nu 't warm getij

Haar kleverige raten puilen doet.

To Autumn

Season of mists and mellow fruitfulness,

Close bosom-friend of the maturing sun;

Conspiring with him how to load and bless

With fruit the vines that round the thatch-eves run;

To bend with apples the moss'd cottage-trees,

And fill all fruit with ripeness to the core;

To swell the gourd, and plump the hazel shells

With a sweet kernel; to set budding more,

And still more, later flowers for the bees,

Until they think warm days will never cease,

For Summer has o'erbrimm'd their clammy cells.

[p. 181]

II

 

Wie trof niet vaak jou bij je voorraad aan?

 

Al wie jou zoekt in 't vrije veld, die vindt

 

Je zorgeloos zittend bij 't gedorste graan,

 

Je haren wiegend op de wannende wind;

 

Of soezend in een halfgemaaide voor,

 

Loom door papaverdamp: je sikkel spaart

 

Het volgend zwad met heel zijn bloemfestoen;

 

Soms, als een arenlezer, til je door

 

Een beek de lading die je hoofd bezwaart;

 

Of bij een ciderpers kijk je bedaard

 

Naar 't laatst gesijpel van het lang seizoen.

Ach, waar de lentezang nu wezen mag!

Denk daar niet aan, jouw lied wordt ook gehoord.

Als 't wolkenfloers bloeit in de vege dag

En rosse gloed over de stoppels gloort,

Dan klagen mugjes, en hun droeve kring,

Tussen de oeverwilgen, waaiert uit

Of krimpt, al naar het briesje zwelt of vlucht;

't Volgroeide lam blaat van de heuvelkling;

De krekel zingt, terwijl met hoog geluid

De roodborst in een kleine moestuin fluit;

@En zwaluwzwermen kwetteren in de lucht.

Who hath not seen thee oft amid thy store?

Sometimes whoever seeks abroad may find

Thee sitting careless on a granary floor,

Thy hair soft-lifted by the winnowing wind;

Or on a half-reap'd furrow sound asleep,

Drows'd with the fumes of poppies, while thy hook

Spares the next swath and all its twined flowers:

And sometimes like a gleaner thou dost keep

Steady thy laden head across a brook;

Or by a cyder-press, with patient look,

Thou watchest the last oozings hours by hours.

Where are the songs of Spring? Ay, where are they?

Think not of them, thou hast thy music too, -

While barred clouds bloom the soft-dying day,

And touch the stubble-plains with rosy hue;

Then in a wailful choir the small gnats mourn

Among the river sallows, borne aloft

Or sinking as the light wind lives or dies;

And full-grown lambs loud bleat from hilly bourn;

Hedge-crickets sing; and now with treble soft

The red-breast whistles from a garden-croft;

And gathering swallows twitter in the skies.