De Tweede Ronde. Jaargang 18

[p. 185]

Gedicht^*
Guy Goffette
(Vertaling Martin de Haan)

De papegaai
(Jan Fijt)

Het is wel duidelijk wie ook hier de grootste mond heeft:
het leven - niet de papegaai, gered bij wat een
zondvloed, en die een twijg zoekt en verbaasd bemerkt
dat de oude wereld hem trotseert - het leven

dat tussen al het leed zijn laatste gala geeft,
de schone vrouw, ons blinden aangeboden,
altijd elders en verder zoekend naar haar bezieling
en haar kleuren, ons ruïnerend achter

de horizon, daar, aan 't einde der zee, waar boten
ten onder gaan; hier is zij, weelderig
en naakt overgeleverd aan 't wilde verlangen
om haar heel lang te kussen op haar mond

wanneer bereids de spijt ons grijpt tot in de ogen.

* Deze vertaling vervangt de abusievelijk door de redactie gewijzigde versie die in het Franse nummer (Lente 1997) werd afgedrukt.

Le Perroquet
Jan Fijt)

C'est encore elle ici qui parle le plus fort,
la vie - et non le perroquet sauvé de quel
déluge et qui cherche un rameau et s'étonne
que le vieux monde lui résiste - elle

qui donne son dernier gala parmi les plaies,
la belle offerte aux aveugles que nous sommes,
toujours quêtant ailleurs plus loin son souffle
et ses couleurs et nous perdant derrière

l'horizon, là, au bout de la mer où sombrent
les bateaux; elle que voici opulente
et livrée nue au furieux désir
de la baiser longuement sur la bouche

quand déjà le regret nous poisse jusqu'aux yeux.