De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 174]

Shall I die? Shall I fly?
William Shakespeare^*
(Vertaling Jan van den Weghe)

1

Ga ik dood? Mijd ik zo 't
minnespel en zijn hel
die mij schaden?
Zeg ik nee? Speel ik mee?
Krijg ik blijdschap of spijt
van mijn daden?
Aan haar charme ocharme
ben ik voluit verslaafd en voor immer.
Als zij spot, wordt mijn lot
niets dan wanhoop doch levenslust nimmer.

2

Luchten moet 'k mijn gemoed
en de pijn die met mijn
minne meegroeit doorgronden.
Lacht zij blij, voel ik mij
zalier; nauw fronst haar brauw
of mijn hoop gaat te gronde.
o ik ducht ijverzucht,
wrede beul, die mij danig komt plagen.
Pak je weg, scheer je weg:
hoop en liefde doen alles mij wagen.

3

't Zou mijn lief vast een grief
zijn om haar nu zomaar
zonder proef te blameren -
Dus vooruit! Haar besluit
maakt je luchtig - of zuchtig
en ziek van miserie.
Hoe 't ook gaat, altijd laat
ik haar doen vol geduld; een genade
blijft die schoonheid van haar, al is 't waar,
dat zij al wie haar dient zeer kan schaden.

* Bovenstaand gedicht, dat in 1986 boven water kwam, kan met vrij grote zekerheid aan (de jonge) Shakespeare worden toegeschreven.

[Engels]

1
Shall I die? Shall I fly
Lovers' baits and deceits,

sorrow breeding?

Shall I fend? Shall I send?
Shall I shew, and not rue

my proceeding?

In all duty her beauty
Binds me her servant for ever.
If she scorn, I mourn,
I retire to despair, joying never.

2
Yet I must vent my lust
And explain inward pain

by my love breeding.

If she smiles, she exiles
All my moan; if she frown,

all my hopes deceiving -

Suspicious doubt, O keep out,
For thou art my tormentor.
Fly away, pack away;
I will love, for hope bids me venter.

3
'Twere abuse to accuse
My fair love, ere I prove

her affection.

Therefore try! Her reply
Gives thee joy - or annoy,

or affliction.

Yet howe'er, I will bear
Her pleasure with patience, for beauty
Sure [will] not seem to blot
Her deserts, wronging him doth her duty.

[p. 175]

 

4

 

 

 

Zonder toom is de droom -

 

doch daarbij spinnen wij

 

nimmer zijde -

 

'k Sprak met haar, 'k liep met haar,

 

mijn zoet lief, hartedief,

 

door de weiden.

 

Tot wij bei, zij aan zij,

 

ons in 't soepele gras nedervlijden

 

en mijn mond vond haar mond

 

en wij lagen omstrengeld en vrijden.

 

 

 

5

 

 

 

't Windje zoel, vol gevoel,

 

altemet speelde met

 

't vloeiend goud van haar lokken,

 

en ik zag 't; al die pracht

 

heeft mijn hoofd als verdoofd

 

en mijn zinnen doen schokken.

 

'k Was ontroerd, ja vervoerd

 

door die tover uit hogere sferen.

 

Liefde bindt en verblindt

 

en doet schoonheid verdwaasd aduleren.

 

 

 

6

 

 

 

Wars van 't haar welft haar klaar

 

voorhoofd hoog; wenkbrauwboog

 

zo geheel zonder rimpel,

 

met daaronder het wonder

 

van die pertige ster,

 

al dat preuts ooggepimpel.

 

Als zij lacht, maakt de macht

 

van haar schoonheid mij dol; 'k ben verloren,

 

in haar blik duizel ik

 

en begeer haar nog meer dan tevoren.

[Engels]

4
In a dream it did seem -
But alas, dreams do pass

as do shadows -

I did walk, I did talk
With my love, with my dove,

trough fair meadows.

Still we passed till at last
We sat to repose us for our pleasure.
Being set, lips met,
Arms twined, and did bind my heart's treasur

5
Gentle wind sport did find
Want only to make fly

her gold tresses.

As they shook I did look,
But her fair did impair

all my senses.

As amazed, I gazed
On more than a mortal complexion.
[Them] that love can prove
Such force in beauty's inflection.

6

Next her hair, forehead fair.
Smooth and high; next doth lie,

without wrinkle,

Her fair bows; under those,
Star-like eyes win love's prize

when they twinkle.

In her cheeks who seeks
Shall find there displayed beauty's banner;
Oh admiring desiring
Breeds, as I look still upon her.

[p. 176]

 

7

 

 

 

Mondje rood, speelgenoot,

 

honingzoet, 't is zo goed

 

om te zoenen.

 

Haar verweer noopt nog meer.

 

om in 't minnen 't gewin

 

te klaroenen.

 

Zie haar kin, 'k vind daarin

 

zoveel zuivere schoonheid en gratie,

 

ook haar nek zonder vlek;

 

heel haar lichaam verdient admiratie.

 

 

 

8

 

 

 

Hoe volmaakt is zij naakt,

 

doch 't juweel blijft als deel

 

nog verholen.

 

Niets dan zoet smaak je. Doe 't,

 

ja dóe dat, tot haar schat

 

is gestolen.

 

Vlekkeloos, weergaloos

 

zoals nooit mensenoog mocht aanschouwen,

 

gaaf en net, zonder smet,

 

zij vorstin en de schoonste der vrouwen.

 

 

 

9

 

 

 

In mijn droom zonder schroom

 

heb ik pret, 'k zwelg er met

 

volle teugen.

 

Doch de dag maakt het, ach,

 

allemaal weer banaal

 

en tot leugen.

 

Juist daarom vecht ik om

 

deze vrouw al heel gauw plat te leggen.

 

Uitstel leidt steeds tot spijt,

 

zoals elkeen wel heeft horen zeggen.

[Engels]

8
A pretty bare, past compare,
Parts those plots which besots

still asunder.

It is meet naught but sweet
Should come near that so rare

'tis a wonder.

No mishape, no scape
Inferior to nature's perfection;
No blot, no spot:
She's beauty's queen in election.

9
Whilst I dreamt, I, exempt
[From] all care, seemed to share

pleasures in plenty;

But awake, care take -
For I find to my mind

pleasures scanty.

Therefore I will try
To compass my heart's chief contenting.
To delay, some say,
In such a case causeth repenting.

7
Thin lips red, fancy's fed
With all sweets when he meets,

and is granted

There to trade, and is made
Happy, sure, to endure

still undaunted.

Pretty chin doth win
Of all [the world] commendations;
Fairest neck, no speck;
All her parts merit high admirations.