De Tweede Ronde. Jaargang 10

[p. 68]

Twee gedichten
Willem M. Roggeman

Onderbroken interview met Shakespeare

Op een midzomeravond
toen het niet langer meer ging
omdat zelfs het-alleen-zijn
soms te lang kan duren
plaatste ik een stoel tegenover mij
en op de stoel een portret van Shakespeare.
Ik praatte langdurig met hem
en hij luisterde geduldig,
zonder mij te onderbreken,
zodat hij ook een groot luisteraar
bleek te zijn,
en daarna stelde ik hem vragen
waar hij gretig op inging,
met uitvoerige antwoorden,
want het was lang geleden
dat iemand hem nog wat gevraagd had.
Hij vertelde honderduit
hoe hij verplicht werd te trouwen
met de veel oudere Ann Hathaway
en over zijn vriendschap
met de graaf van Southampton
voor wie hij het gedicht
‘Venus and Adonis’ schreef,
wat hij allemaal had meegemaakt
in de grauwe steegjes en sloppen van Londen
en de blauwe kleur van het verlangen
naar de bomen en grasperken van Stratford.
Hij was net begonnen
met te vertellen
wat hij van zichzelf
had geprojecteerd in Romeo
en wie in feite zijn Julia was
toen een man de kamer binnenkwam.

[p. 69]

 

Zonder een woord te zeggen

 

keek de man spiedend in het rond

 

en met een kort en snel gebaar

 

legde hij een ei

 

tussen de haren van Shakespeare

 

alsof het een vogelnest betrof.

 

Daarna begon hij luid

 

en met overtuiging

 

koekoek, koekoek te roepen.

 

Shakespeare haalde het ei

 

uit zijn haar en

 

keek er met droefenis naar.

 

Hij schudde het hoofd,

 

onbegrijpend of afkeurend,

 

en viel toen luid rinkelend

 

in honderden kleurrijke

 

glasscherven uit elkaar.

African Queen

voor Mariam

Niets van haar gaat voorbij.
De spiegel houdt haar beeld vast.
Het bed bewaart haar vorm
precies zoals ze heeft gelegen.
De volheid van haar mond,
de zachtheid van haar knieën,
zo iets lost nooit meer op.
Zelfs haar parfum is een deel
van mij geworden. En alles wat ze zei
is aanwezig, zij kan nooit verdwijnen,
ook al is zij nu onzichtbaar.
Haar tong proefde naar liefde.
Haar handen vertelden over tederheid.
Al wat ze streelde van mij is nu weg,
is nu bij haar, is nu van haar.
Ik weet nog hoe het was
toen zij er was. Ik kijk naar haar
ook als zij er niet meer is.