De Tweede Ronde. Jaargang 7

[p. 174]

Vertaalde poëzie

Vrouw met lauwerkrans, muurschildering (Pompeii)

In een zeer korte periode, van plm 40 v. Chr. tot plm. 10 na Chr., politiek gedomineerd door keizer Augustus, zijn in verschillende genres literaire werken geschreven die als evenzoveel hoogtepunten van de Latijnse literatuur gelden. Binnen deze periode zijn het met name de jaren twintig die een grote creativiteit te zien geven. Dan schrijft Vergilius zijn Aeneïs, publiceert Horatius zijn oden en debuteren Propertius en Tibullus als dichters van liefdeselegieën. In hetzelfde decennium werkt Livius aan zijn Geschiedenis van de Romeinse republiek. Iets jonger is Ovidius, die in zijn Autobiografie vertelt dat hij de genoemde dichters nog heeft gekend.

[p. 175]

Drie Carmina
Catullus^*
(Vertaling Jean Pierre Rawie)

70

Géen, dat verzekert mijn lief mij voortdurend, géen gaat er
haar boven mij, ook al werd ze door Zeus zelf begeerd.
Dat zegt ze: maar wat een vrouw tot haar minnaar beweert
schrijft men het best in de wind en het vluchtige water.

* Catullus (c. 84 - c. 54 v. Chr.) is een generatie ouder dan de dichters uit de zg. Augusteïsche periode. Hij is voornamelijk beroemd geworden om zijn liefdespoëzie, waarin zijn verhouding met Lesbia met haar hoogte- en dieptepunten (nr. 58!) centraal staat. Daarnaast schreef Catullus nog een aantal langere gedichten in erudiet-Alexandrijnse trant (hier niet vertegenwoordigd) en korte gedichten in verschillende versmaten met geestige, vaak scabreuze schimpscheuten op mensen uit zijn omgeving. Meer van Catullus in Light Verse.

LXX

Nvlli se dicit mulier mea nubere malle

quam mihi, non si se Iuppiter ipse petat.

dicit: sed mulier cupido quod dicit amanti,

in uento et rapida scribere oportet aqua.

(Vertaling Peter Verstegen)

85

Haat en liefde voel ik, en waarom weet ik niet: het gebeurt me.
't Gaat niet uit van mezelf; 't is iets dat me verscheurt!

LXXXV

Odi et amo. quare id faciam, fortasse requiris

nescio, sed fieri sentio et excrucior.

(Vertaling W. Hogendoorn)

101

Gereisd langs stromen ver en afgelegen wegen,

Broeder, kom ik bij jouw ellendig graf,

Om je als laatste eer de dodengift te geven,

Vruchteloos sprekend tot je stomme as,

Naardien, ach arme broer, het lot dat geeft en neemt,

Jou onrechtvaardig aan mij heeft ontvreemd.

Middelerwijl wat ik naar oud gebruik aan gaven

Als dodenoffer droef hier bij je stel,

Aanvaard dat, gans besproeid met broederlijke tranen,

En broeder, voor altoos, gegroet, vaarwel.

CI

Mvltas per gentes et multa per aequora uectus

aduenio has miseras, frater, ad inferias,

ut te postremo donarem munere mortis

et mutam nequiquam alloquerer cinerem.

quandoquidem fortuna mihi tete abstulit ipsum,

heu miser indigne frater adempte mihi,

nunc tamen interea haec, prisco quae more parentum

tradita sunt tristi munere ad inferias,

accipe fraterno multum manantia fletu,

atque in perpetuum, frater, aue atque uale.