De Tweede Ronde. Jaargang 7

(1986)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De– rechtenstatus



[pagina 171]
Vier gedichten Aryeh SivanGa naar voetnoot* (Vertaling Shulamith Bamberger) Van mijn hersenen zijn Van mijn hersenen zijn, naar ik aanneem, al miljarden cellen uitgewist. Ik zou kunnen zweren dat ik het soms voel gebeuren, 's nachts vooral, als de andere cellen hollen en puffen om zich het gezicht van een vrouw voor de geest te halen dat gedurende een mensenleven vervaagd is. Ze glippen als gevangenen weg verwijderen zich stiekem, met snelle stappen, dragen goede, dierbare dingen met zich mee. Ik rouw niet. Laat ze maar doodvallen. De vraag is wat ik met de overgebleven cellen doe. Moet ik zeggen ingerukt, jullie zijn vrij om je bij je vrienden te voegen, doe ze de groeten van de andere dagen, of - Ook de oplossing hiervan hebben ze, de hufters, met zich meegenomen.

[pagina 172]
Zittend aan de oevers van Jeruzalem Zittend aan de oevers van Jeruzalem, zijn voeten in het volkerenwater: Romeinen en Ammonieten en Grieken en Joden, stofwolken. En zo nu en dan, uit de oostelijke woestijn, uit het land van zoutpilaren, komen in het wit geklede groepen met stille ritmische passen aan. Zo nu en dan maakt rood vlees zich van het stof los, vlak voor zijn dood, alsof het uit een mummie schiet, die nog niet afgemaakt is. Zoiets hoort toch hier niet, nu niet, het moet verborgen worden, verzwegen als de kreet van een kind dat pas geboren is van een moeder wier bijslaper geen gezicht heeft. In deze plechtige stilte van aflossing van de wacht, zo haastig, zo angstig en verlaten zo naakt en schor is de gekwelde de gebroken kreet waarom hebt gij mij verlaten.

[pagina 173]
Probleem voor de inlichtingendienst A. De inlichtingendienst weet alles alles is voorspeld en gefotografeerd ook het pad van een slang op een rots en een schip in volle zee en ook de flitsende straaljagers op de route van de kraanvogels en de baan van granaten als die van de bijen. Het is saai je te begeven naar oorden die voorspelbaar zijn en geliger dan je eigen oude vrouw. Ook de vijanden, alsof ze het met opzet doen, zijn allemaal dood en je kunt de doden onmogelijk verhoren, je kunt alleen onderweg de tijd doden met scherpe potloden op doorzichtig papier.
[pagina 174]
B. De inlichtingendienst weet alles, daarom is hij zo onverschillig, daarom is het zeer verbazingwekkend dat - zonder enige aanwijzing in de planning - een scherpzinnig geheim agent ineens op de weg heeft gebraakt. - alleen maar omdat de mannen naast de eigenaardige wagen onherkenbaar verbrand waren, zijn ze van ons of van de vijand? Op een gegeven moment grijpt de rilling ook degenen die zich afsluiten, de binnenmensen, die je de rug toekeren en in afzondering pissen bij de ondergaande zon, genietend van de tintenschakering, als kunstenaars. Ook zij zullen zich op een gegeven moment, als ze bijvoorbeeld een verborgen plek voor hun uitwerpselen zoeken, opeens, en tot hun schrik, realiseren dat de grond in het laagland al geheel is omgeploegd en dat men nu ook in de bergen al begraaft.	voetnoot* Aryeh Sivan (Tel Aviv, 1929). Zoals de meeste in het land geboren dichters van zijn generatie bedient Sivan zich van een direct, spontaan, spreektalig Hebreeuws. Hij publiceerde vijf dichtbundels. Zijn toon is ironisch, soms grimmig.