De Tsjerne. Jaargang 18

[p. 7]

Marten Sikkema:
Fragmintarysk^*)

XIV

Hoe sil 'k op ierde ea mear lokkich wêze
hwannearstû leave net mear by my bist?

'k Sil fan de ûnrêst faeks noch wol genêze
mar 'k sil ien wêze dy't hjir alles mist.

Hwant soestû leave net mear by my wêze
dan rint de wei yn dizigens toloar.

Lit my yn skeppings wûnderboeken lêze
nou't ik de tekens hommels fetsje doar.

*) Sjoch foar it eardere fan dizze syklus jrg. 1961, nr. 12, jrg. 1962, nr. 3, 7/8 en 12.

XV

Dû leaust miskien net dat ik iensum wie
it libben wie in ôfskie dei nei dei
de dagen waerden stil en tsjuster wei
en 'k wist mar amper dat ik sels bistie.

Dû leaust miskien net dat ik iensum wie
soks is to wrâld ek wier net fan gewicht
it libben wie in frjemde domme plicht
ien dy't dyn twiivler eins mar heal forstie.

Mar leau nou dat ik nea mear iensum bin
hoe soe ik noch - ús iensens ús forstean
binn' fol bitsjoening: dagen nachten gean
bliid ljochtsjend op en del yn wiis forrin.

Wier, leau mar dat ik nea mear iensum bin
hoe soe ik noch dû bist my ommers nei
altyd aloan oeral by nacht en dei -
neat dat ús loksforboun ea brekke kin.