Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 197]

- CXXXV - [Ontfangt dit geloove in u herte crachtich]aant.

Ontfangt dit geloove in u herte crachtich,
& gelooft in Godt den Vader almachtich,
den schepper des hemelrycke & dertrycke,
die ons, menschen, in syn ryck was gedachtich;
want hy schiep ons nae syns selffs beelde sachtich,
om te gebruycken syn schepselen gelycke,
niet om grondelyck, nae des weirels practycke;
want die duysternissen hebben ons omvangen,
duer Adams val heel sondich autentycke;
soo dat wy sterven moeten nae sweirels gangen.
Maer Godt, die heeft geblust ons vaders verlangen,
en heeft ons wt der Dryvuldicheyt gesonden
Godt den eenigen sone, die is ontfangen
vanden Heiligen Geest, naer Schrifts orconden;
want dwoort is vlees geworden in een maecht gebonden,
die Marya hiet & heeft hem voer ons gebaert,
nochtans daer naer een suyver maecht bevonden:
dits tgeloove dat ons de Schriftuer verclaert.

[p. 198]

 

Den soon Godts Jesum Christum, die is geworden

 

ons broeder, en heeft de wynperse getorden,

 

heel inde mensheyt, maer inde sonde niet,

 

& heeft ons bloeyende gemaeckt die verdorden;

 

want wy lagen niet den vyant & snorden

 

int ongeloove van Godt met des wets verdriet;

 

& is den hoecksteen worden daer elck aen stiet,

 

sulcke, die nade weirelt waren geleert:

 

want wt svlees wysheyt en wordt niet bespiet

 

Godt te kennen, daer om bleeff hy van huer verneert,

 

want sy hebben valsselyck hem veraccuseert

 

voer den rechter Pontio Pilato verblint,

 

die hem met pynen heeft gepersequeert,

 

gegeeselt, gecroont, gecruyst, metter doot geschint,

 

& duer syn doot allen de propheten geint,

 

& al dat doer de wet samen was vergaert,

 

waer duer dat vertreden is thoot vant serpent:

 

dits geloove dat ons de Schriftuer verclaert.

 

 

 

Van daer sal hy comen, ten joncxten dage,

 

inde wolcken, ten lesten basuynen slage,

 

oordeelende de doode ende levende, naer

 

huer geloove rechtich, tsynen behage.

[p. 199]

 

Dan naeckt dongeloovige deeuwige plage,

 

duer Christus woordt: gaet, ghy vermaledyde swaer,

 

& comt, ghy gebenedyde, sonder vaer,

 

int rycke myns vaders dat u is bereyt;

 

wat ghy den minsten hebt gedaen voerwaer,

 

hebdy my selve gedaen; vaet dit bescheet

 

wt rechten geloove, & duer de liefde breet,

 

die in u den Heyligen Gheest heeft gebrocht.

 

Soo, laet ons gelooven & tegen den vyant wreet

 

in Godt den Heyligen Gheest, diet ons heeft gewrocht,

 

& ons in gedaente der duyve heeft besocht

 

met Godts troost, waer doer sweirels vreese was verhaert,

 

& dryvuldich in Vader & Sone heeft gecnocht:

 

dits geloove dat ons de Schriftuere verclaert.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Daer is een vergeringe der heyligen groot,

 

daer Christus aff is deeuwig getrouwe hoot,

 

dwelck is de christelycke kercke verheven,

 

die gefondeert staet opden steen, verstaet dit bloot,

[p. 200]

 

dwelck is een vast geloove in Christus doot.

 

Hier buyten en worden geen sonden vergeven,

 

dan die hier als lekens in Christo nu leven;

 

daer buyten en sal Godt niemants wercken prysen,

 

maer sy sullen worden van Godt verdreven,

 

als de geloovige hier sullen verrysen

 

met Christus, & in glorien verjolysen

 

in een glorieus lichaem, sonder schamen;

 

daer dappostelen sullen sitten als wysen,

 

oordeelen de twelff geslachten al tsamen

 

van Israel openbaer, naer Godts betamen,

 

& blyven dan eeuwich in Godts handen bewaert,

 

by Godt onsen Vader int eeuwich leven. Amen.

 

Dits tgeloove dat ons de Schriftuere verclaert.