Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw
(1879-1881)–Jan de Bruyne–
Auteursrechtvrijverzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne
[pagina 179]
| |
- CXXXI - [Als Godt den hemel eerst hadde wtgebreyt]aant.
Als Godt den hemel eerst hadde wtgebreyt,
het firmament met sonne & mane bereyt,
deerde gemaeckt duer syn mogentheyt puere,
doen schiep hy den mensche tot der salicheyt,
hem selven gelyc, nae syn eygen figuere.
Maer dnydich serpent, van quaden valuere,
heeft hem met liste tot ongehoorsaemheyt bracht;
waer duer hy is gecomen in grooten doluere,
wt den lusthof gestooten, verwaten geacht.
Maer Godt den Vader, bermhertich bedacht,
heeft Christum gegeven, die misdaet ontbonden,
syn genade geschoncken duer der liefden cracht,
om te genesen ons doodelycke wonden.
Maer wie sal nu werdich worden bevonden,
deser Christy gracien geschoncken, genade present?
Ick seg: wie goet doet, latende de sonde,
& hem dan noch selver onwerdich bekent.
| |
[pagina 180]
| |
Soude een mensche dan oock werdich mogen syn,
Christus geschoncken genade devyn,
als hy tgoet doet & de sonde versaeckt?
Voerwaer neent; nimmermeer, tot geenen termyn;
want ons beste werck wert van den propheet gelaeckt.
Hoe mogen wy dan seggen dat iemant raeckt
deser genaden werdich te beerven?
Werdich duer hem selven en is niemant gemaeckt,
die hem sulcx laet duncken moet eeuwich sterven;
maer die dese genade sal verwerven,
soo Godt ons dat eyscht duer syn woort beradich,
moet hem selven vermeten als broosche scherven,
hopende op Christum, die niet misdadich
en was, maer den Vader gemaeckt genadich,
op dat dese geschoncken genade excellent
dus werdich sou syn, die tgoet bemint gestadich,
& hem dan noch der selver onwerdich bekent.
Die hem selven der genaden onwerdich schryft,
& Christus verdiensten voer de syne dryft,
nochtans doende dat recht is, sonder versagen,
die is in Christo gegriffiet, & ingelyst
| |
[pagina 181]
| |
pacientich syn eygen cruys syn te dragen.
Dese ist, die Godt, nae syn goet behagen,
om syns heyligen naems wille & synder eeren,
als een vader, die trou is tot allen dagen,
Christus geschoncken genade toe sal keeren,
hem werdich makende, sonder verseeren,
als die duer tgeestelyc doopsel vercoren
heeft aengedaen Christus, den Heer der Heeren;
& is soo een nieu creatuere herboren.
Waer duer hy der genaden werdich is als voren;
want hy Godts woort soo in als is obedient,
geloovende al dat Godt ons heeft gesworen,
& hem dan noch der selver onwerdich bekent.
prinche.
Die hem aldus, duert geloove volherdich,
vernieut & bekent der genade onwerdich,
die en leeft niet; maer Christus leeft in hem perfeckt.
Hy volbrengt heel Godts wille; ja, is nu rechtverdich,
| |
[pagina 182]
| |
en sondicht oock niet, daer syn siele doer bevleckt
mach worden; want syn sonden syn bedeckt
duer Christus verdiensten seer menichfuldich,
maer, want hem Godt soo vaderlyc treckt,
sonder syn wercken, die hy nochtans was schuldich,
& maeckt hem werdich der genaden gehuldich;
soo is hy weder danckbaer duer der liefden gloet,
synen vyant beminnende seer verduldich,
hem mildelyc deylende van syn goet.
Dese is dan alleen, maer duer dlammekens bloet,
werdich Christus geschoncken genade jent;
als hy alsoo Godts wil volbrengt in syn gemoet,
& hem dan noch selver onwerdich bekent.
Op de vrage: Wie werdich is Christus geschoncken genade? |
|