Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 163]

- CXXVII - [Dreyerley aenmerkinge is elcx orboren]aant.

Dreyerley aenmerkinge is elcx orboren:
als in hem, boven hem, buyten hem, vroech & laet;
in hem, door de wet; merckt wel svaders thoren,
als consciencie wroecht aen haer eygen misdaet
te syne in Godts haet //, duert overtreden quaet,
dan wroecht elck hem selven om verdoemt te syne;
in hem, tsoen te voldoene vindt hy geenen raedt,
syn duecht leyt hem opt herte bitter als bryne.
Maer Adamsche myne // behout Godts doctryne;
legt opt herte duerwondt een sachte plaester melt,
aenmerckt dat lam Godts: het draecht u schult, u pyne,
welcke schult ten syne // merckt niet als in u gestelt,
maer als in dlam Godts, daerse Godt heeft in getelt.
Waer by, al sydy schuldich thien duysent ponden,
aenmerckt niet dat u quelt,
mer, in allen stonden,
aenmerckt dlam Godts, dwelck draecht sweirels sonden.

[p. 164]

 

Ten tweeden, merckt elck boven, vroech & spade,

 

Godts jonste, Godts goetheyt en milde gracie;

 

hoe Godt ons, erm ballingen, neemt in genade

 

wt der eeuwiger verdoemder turbacie,

 

& jont elcke nacie // vry consolacie.

 

Merckt doch hoe dlam Godts elck pack der sonden draecht;

 

verhuecht recht op therte, schept confortacie;

 

helle, sonde, doot & worm, die opt herte cnaecht,

 

dits al opt lam Godts gelaecht // en, nae dat schrift gewaecht,

 

ons qualen & ons smerten syn op dlam Godts bleven;

 

dlam hevet al voldaen, daer elk om was verjaecht.

 

Behoudt ons pyne, ons schult is al vergeven,

 

thantschrift is geschuert, svyants macht verdreven,

 

elck sondaer is verlost, quydt en ontbonden,

 

& gegeven dleven:

 

naer schrifts orconden,

 

aenmerckt dlam Godts, dwelck draecht sweirels sonden.

 

 

 

Ten derden, als liefde ontfunckt elcx eerden vadt,

 

soo aenmerckt elck buyten hem syns naesten bate;

 

soo Moyses hem te buyten ginck, als hy badt,

 

vergevet volck syn misdaet wt charitate,

[p. 165]

 

oft my, u garnate //, schryft my als de verwate,

 

wt den boeck des levens, u vaderlycke eere.

 

Paulus voer syn mebroers hiel oock geen mate,

 

als hy wt liefden begeerden, buyten keere,

 

hem in sbans verseere // van Christum den heere.

 

Het lam Godts wt liefden voer ons sterff de doot,

 

welck grootelyck aenmerck, nu & lancx soo meere;

 

het is ons middelaer & van der kercken thoot.

 

tis ons versoeninge, ons voldoeninge bloot.

 

Slams martelie heylt ons eygen sonden,

 

doer dees liefde groot,

 

oock tverdoelt schaep vonden:

 

aenmerckt dlam Gods dwelck draecht sweirels sonden.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Soo heel werken goet & duechdelyc,

 

midts sy onnut geacht syn by tcleet vol smetten,

 

ons niet en brengen in den hemel vruechdelyc,

 

ons quaey werken ons disgelycx oock niet en letten,

 

noch en verpletten // als reyn olyvetten,

 

& wy dlam Gods warachtich betrouwen eenpaer.

[p. 166]

 

Int woest ginck Moyses dmetalen serpent setten,

 

de gequetste, duert aenmercken des serpents aldaer,

 

genasen voerwaer //; by gelycken, dits claer,

 

daensien des lams is heel ons genezen.

 

Als wy met berou aenmercken ons sonden swaer,

 

niet als in ons, mer int lam Godts gepresen,

 

geen verdoemlycheyt en is dan in ons geresen,

 

& wy leven nae den geest, niet nae svlees vermonden.

 

Schrift betrout in desen;

 

en int duergronden,

 

aenmerckt dlam Godts, dwelck draecht sweirels sonden.