|
| |
| |
| |
- CXXVIII - [Als wy Godt des Vaders meeste vyant waren]
Als wy Godt des Vaders meeste vyant waren,
heeft hy Christus voor eenen bruygom bedocht;
justicie & peys versoenden int paren,
dwoort worde vlees en aent cruyce gecnocht.
Pyn & schult heeft Christus betaelt, minne vermocht,
daer hy hinck aent cruyce, bloedich bedropen;
int doopsel was eedt & bruyloft volbrocht,
midts den rinck des geloofs inden bloede gewrocht,
metten steen der liefden & peirels der hopen.
Maer al sydy dus Adams serpent ontcropen,
wacht u voer dnopen // oft soeckt u verraders daet,
al comet int schyn van duechden geslopen.
Weest voerdachtich, valt niet in sbruydegoms jaloers haet;
maer, naer der schriften raet,
denckt ons bruydegom is Godt inden hemel binnen;
houdt trouwe eedt & staet:
want ons bruydegom is een jaloers Godt vol minnen.
| |
| |
Wt minnen troude Godts sone ons menscheyt slecht,
syn heerlycheyt worde onse, om ons sonden;
wt den hemel worde hy der menschen knecht,
gegeeselt, gecroont, bespot, veracht, gebonden;
ons sonden waren syn passie, syn wonden;
ons sonden sloegen Christum aent cruyce bloot:
de Joden waren daer ons knechten vonden.
Int verrysen, verwont hy, nae schrifts oirconden,
triomphelyc helle, sonde, vlees, weirelt, doot,
& schuerde den brieff des verbonts wt vyants poot;
voer ons verdiende Godts Vaders rycke groot.
Soo en mach des bruygoms jaloers geensins lyen
dan alleene hem; hier noch elders, edel sinnen,
want ons bruydegom is een jaloers Godt vol minnen.
Een Godt is ons bruygom der hemelsche erven,
minlyc, jaloers; sulck houlyc en was nooyt geene.
Niet dan doer Christum & machmen troost gewinnen,
een middelaer, een verlosser alleene.
| |
| |
Laet varen den ouden Adam onreene,
die de bruyt verleyt in deeuwich verdoemt sneven;
maer den eedt des doopsels treckt voer al te beene,
timmert niet opt sant, maer op Christum den steene,
die alleene // is den wech, waerheyt & leven.
Wee hen! die anders dan Christum aencleven,
daert al moet voer beven //; Godt en wilt syn eere,
in hemel, in eerde, niemant anders geven;
maer wiltse selfs behouden als Godt & Heere.
leert alleen wel Christum onsen bruygom kinnen,
want ons bruydegom is een jaloers Godt vol minnen.
Totten Corinthen seyt de Schriftuere:
u heb ick voer maecht Christo ten manne gestelt,
om u selven tofferen, net & puere;
dus vryen wille, vernuft & redene velt,
verloochent u selven, doet den hemel gewelt;
vuecht u naer dwoort Godts, als kint Godts vercoren.
| |
| |
Soo ghy belooft hebt, Christum uwen bruygom melt:
tis hooy, hoe ghy u selven, buyten Godts woort, quelt,
dats al overspel & tdoopsel versworen,
als de meyneedige verwaten, verloren,
die achter & voren //, int gadt slaet syn trouwe,
die sonder bruyloft cleet blyft in svader thoren,
maer keert u tot Godts belooften als de bouwe;
& wilt voortaen tfenynich serpent ontrinnen,
want ons bruydegom is een jaloers Godt vol minnen.
|
|
Auteursrechtvrij