Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 137]

- CXXI - [Broeders, wilt doch neerstelyc syn wakende]aant.

Broeders, wilt doch neerstelyc syn wakende
in den gheest, die inwendich is blakende,
om nae te volgen doprechte Gods leere.
Schout sweirels samblant, al ist u makende
tot wellust, rycdom, hoocheyt telken keere:
tis al niet, soo de propheet betuycht seere.
Als doen hy peysden in wellust te leven al,
hy timmerde huysen & socht sweirels eere,
plantende wyngaerden op berch & dal;
van runderen, schapen had hy een groot getal
& wysheid bleef by hem: wilt dit aenmercken;
maer doen hy aensach syn wercken, int groot & smal,
die syn handt hadde gedaen in sweirels percken,
siet: doen wast ydelheyt niet om verstercken
tsynder sielen, maer vergancklyc als den modt:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 138]

 

Tis al niet soo wat de mens van hem selffs hantiert;

 

hoe groot dat oock schynt nae der weirelt verchiert,

 

alsoomen claerlycken bevindt beschreven.

 

De propheet betuycht ons dat selfde gemaniert,

 

seggende: ick sach eenen godloosen leven

 

als eenen groeiende lauwerboom verheven,

 

maer doemen voorby ginck was hy geschent.

 

Nabugodonosor valt oock int sneven,

 

midts dat hy hem tot sweirels hoocheyt had gewendt.

 

Paulus seyt: siet dat niemant en coom ontrent,

 

die u bedriegelyck profeteren daer,

 

naer sweirels schyn, die Godt niet en heeft gesent,

 

synde hooch opgeblasen, als golven eenpaer,

 

om hun eygen gewin, ick segt u voorwaer:

 

verlaetse; soo sult ghy verwerven dbeste lodt:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Sonder my en is geen dinck warachtich,

 

spreckt Godt de Heere met woorden crachtich,

 

in hemel oft op eerden, verstaget bloot,

 

hoe wel dat tsamblant, als dryfsant onmachtich,

[p. 139]

 

schynt wonder te syn in sweirels conroot.

 

Want doense meynden den heere minioot

 

met brandoffer te eeren delicaet,

 

& hielden jaergetyden, nieu maenden, seer groot,

 

dwelck hem was eenen grouwel en eenen haet,

 

maer wat sey de Heere? Keert u van u boosheyt quaet,

 

vertroost den bedruckten, dats myn verbont;

 

den weesen doet recht, den ermen deylt, vroech & laet,

 

dan sal u licht schynen als den morgenstont,

 

voer den Vader u makende gesont.

 

Laet dit wesen in uwer herten een slodt:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Lieve broeders, wilt alleen op Christum betrouwen;

 

laet varen swerels samblant, oft tsal u rouwen;

 

want wie de weirelt bemint teeniger tyen,

 

die liefde des Vaders, wilt dit onthouwen,

 

is in hem niet, maer wellust aan alle syen,

 

hoochmoed des levens, & tegen den geest stryen.

[p. 140]

 

Maer wie daer doet den wille van den Vadere

 

blyft in der eeuwigheyt vol melodyen;

 

dats dat wy Godt alleen lieff hebben te gadere,

 

onsen naesten oock syn geen versmadere,

 

alsoo ons Christus oock lieff heeft gehadt.

 

Keert u neerstelyc tot dees minlycke adere,

 

die soo minnelyc voor ons int lyden tradt,

 

volcht hem alleen nae, wandelt den rechten padt;

 

didts dbesluit van al des Heeren gebodt:

 

sweirels famblant is als dryfsant: niet sonder Godt

Wt rechter liefden,
Den Araengiboom tot Breedael,
Jespere en Dieu
per G. Vander Eycken.