Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 125]

- CXVIII - [Ghy ondanckbaar menschen, wat wildy bedryven]aant.

Ghy ondanckbaar menschen, wat wildy bedryven,
u selven toeschryven // & een ander benydt?
Al ist dat de weireld u seere verblydt,
ghy en hebt hier gheen erffdeel: waer wildy blyven?
Al ist dat ghy subtyl & listich sydt,
soo sydy maer als een riet, in die werelt wydt,
dat wanckelbarich staet sonder vermyen;
niemand dan Godt en can u bevryen,
maer als stoff der sonnen soudy haest vergaen.
Dus, broeders wilt u in tyts besnyen,
want sweirels jolyt is terstont gedaen,
al haer bedryff en mach niet blyven staen;
int eynde wordt sulcx u tot eenen spodt,
alle hoocheyt des weirels, nae schrifts vermaen:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 126]

 

Hoe hooge, hoe ryc, hoe machtich van goede,

 

dat ghy in voerspoede // hier sydt geseten,

 

hoe vroom, hoe stout, hoe vaelyant van moede,

 

dat ghy u selven wilt lichtelyc vermeten,

 

al wisty alle menschen secreten,

 

oft dat ghy van den lande waert een regent,

 

ghy en sydt noch maer als een blaeyken haest gespleten;

 

alst Godt belieft, sydy terstont geschendt.

 

Ghy en hebt huys noch hoff, dit is u bekent,

 

ten is van Godt den Vader al gegeven;

 

al is de weirelt voor u een present,

 

seer lustich chierende hier in dit leven,

 

ghy soudt daer voere noch moeten beven

 

& in Godts rycke verliesen u lodt.

 

Tgoet van de weirelt doeter menige sneven:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Al waerdy als Salomon, wys van gedachten

 

& groot van machten //, bergen om distruweren,

 

& waert als Samsom sterck & vroom van crachten

 

oft tot alle hoocheyt u woudt adresseren,

[p. 127]

 

als een bloeme des velts, wilt dit gronderen,

 

soo en sydy maer van Godt hier gestelt.

 

Die heden schoon staet, morgen comt tot verneren;

 

want tegen Godt en helpt cracht noch gewelt.

 

Als een cleyn schipken ghy lichtelyck helt,

 

dat vanden windt wel wordt omgeslegen.

 

Wat wildy u dan verlaten opt goet oft gelt?

 

Niet dan dryfsant en syn des weirels wegen;

 

de weirelt is vol wellusticheyts gelegen;

 

waer duer men overtredt des Heeren gebodt;

 

alle vlees is hooy tot ydelheyt genegen:

 

sweirels samblant // is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Ghy werlycke princhen, hooge van staten,

 

wilt u niet verlaten // op u jonge juecht,

 

ghy syt al niet sonder Godt, wilt dat wel vaten;

 

van u selven, ghy doch niet en vermuecht,

 

& de eere des weirels niet meer en begeert.

 

Dus looft Godt alleene & in hem verhuecht,

[p. 128]

 

& sweirels samblant doch van u weert;

 

tvlees en bloet wordt daer duer verteert

 

en ten is niet om salicheyts gewinnen.

 

Betrout Godt: in synen wyngaert u geneert;

 

wilt uwen naesten als u selven beminnen,

 

deelt van u tytelyc goet met blyde sinnen

 

uwen ermen broeder hier mede een slodt;

 

Godt doersiet alle menschen herten van binnen:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

De Lavenderblomme
met vieriger liefden.
Per Niet van my selven.