Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 121]

- CXVII - [Ghy weirels gesinde, Adams kinderen]aant.

Ghy weirels gesinde, Adams kinderen,
verdoolde schapen van de rechte strate,
die den schat der boosheyt, die saen sal minderen,
pryst boven deeuwich goet der sielen bate,
hoe sydy sus verblint? Wie heeft u de mate
des woorts & der redene soo onttogen?
Siet ghy niet hoe de weirelt, vroech & late,
haer liefhebbers soo valslyc heeft bedrogen?
Haer samblantelyc soch, waer heeft syt gesogen?
Wt der slangen borsten, als trecht dootlyc fenyn,
dwelck (soot van u hier niet en wordt verspogen)
sal eeuwich uwer sielen verdervinge syn.
Daerom vliet van desen bedriechelycken schyn
tot de sonne der waerheyt, nae Gods gebodt,
denckende, soot oock blycken moet telcken termyn:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 122]

 

Sweirels samblant, des woorts wederpartye,

 

segt, hoe hoort ghy dat Johannes noemen?

 

Waey vlees lust, oogen lust, slevens hooverdye,

 

tsaet, de wortele van smenschen verdoemen,

 

den babeloensen mantel, tsieraet, de bloemen,

 

daer hen de godloose me tooyen & behangen,

 

wiens boose gedachten & hooch beroemen

 

als een schaduwe is, een ydel omvangen.

 

Siet alle, dies hier nae stellen haer verlangen,

 

den wech des vreden beneven treden;

 

sy wycken dlicht & hebben verlangen

 

nae de duysterheyt van alder onvreden.

 

Maer al telt dit de sulcke, heel onbesneden

 

inden gheest, voer een welvaert hier in sweirels codt,

 

acht dat niet; want nae der schriftueren reden:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Als dryfsant dryvende ongestadich,

 

nu hier, dan ginder, midts der stroomen cracht,

 

is des weirels samblant dwelck geveyst sucadich

 

maer altyt wanckelbaer den sotten aenlacht.

[p. 123]

 

Hoogen naem, wellust, eere, sryckdoms pacht,

 

solaes, bancketten & triompheringe, siet:

 

wat ist? Wat windt hy, die dat al bevracht,

 

dan een handt vol sonnen, ja, een ydel niet,

 

dwelck in deynde dick weckt dwaenhopich verdriet,

 

cnagende consciencie oft crancke sinnen,

 

daermen tprofyt der sielen, soo Christus bediet,

 

by verlieft als alle rechtwyse bekinnen?

 

Wel hen dan, die dit tegendeel beminnen;

 

dats de verneringe des geests na swaerheyts slodt.

 

Want als wy de sake te recht sien binnen:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Niet sonder Godt: edel prinche, tis waer;

 

want al wat iet is oft staende sal blyven,

 

is Godt oft Godts, als diet al in allen is claer,

 

wiens mogentheyt men niet en can beschryven.

 

Daerom, salich is een man, die nae sgeests dryven,

 

in Godt, dwarachtich wesen, leeft & rust serteyn,

 

en sweirels samblant, dwelck niet en mach beclyven

 

maer corts eyndt, laet varen als een saet onreyn.

[p. 124]

 

Dus, al lockt u den Sathan, sweirels prins gemeyn,

 

duer syn loose treken, en laet u niet verdooven.

 

Is tvlees cranck? Bidt om hulpe uwen cappeteyn:

 

hy sal u bystaen, wilt dit vry gelooven.

 

Oock en can dit niet dat iet niet berooven,

 

noch de vyant ontrecken Godts deel en lot.

 

Denckt op uwen regel, dorscht op geen ydel schooven:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

Schertogenbosch op Moyses doren
in viericheyt groeyende,
Per Cassiere Duer hope verwacht ick.