Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 113]

- CXV - [Hoort, ghy weirels kinderen heel obstinaet]aant.

Hoort, ghy weirels kinderen heel obstinaet,
die in sweirels samblant al u behagen stelt,
& Godt alleene niet en hebt in uwen raet,
die in hemel, in eerde, heeft alle gewelt,
hoe syt ghy soo verdoolt & geweken tvelt
van de rechte strate des levens puere?
Al wat de weirelt pryst, Godt als sneeu versmelt
& is een afgryslycheyt vol van erruere.
Ick ben, spreckt Christus, de rechte duere,
wech, waerheyt & deeuwich leven reene;
die my nae volcht comt wtten getruere;
maer volcht ghy sweirels samblant, ghy comt in weene.
Oock en vintmen van Godts kinderen geene
al houdtse de weirelt voor haren spodt,
sy en sullen seggen, alle gemeene:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 114]

 

Sweirels samblant dat can wonder brouwen

 

in de vleeselycke oogen, hier & daer,

 

in tsieraet der cleeren, hooge huysen, bouwen

 

van binnen versiert seer suyver & claer.

 

Dan belooft elck de weirelt noch menich jaer

 

te leven, hier in weelden geseten;

 

maer hoort wat den rycken man hoorde openbaer:

 

desen nacht sal u siele worden geresen

 

wt uwen lichaem; hebt ghy u dan gequeten

 

van dat ghy in dat doopsel hebt ontfaen?

 

Dus moet desen ouden Adam syn verbeten

 

& een nieuwen, dats Christus, aengedaen.

 

Soo hevet allen heyligen ooyt gegaen;

 

waer duer sy hebben ontfangen tsalichste lot.

 

Dus versaeckt de weirelt & wilt op Christum staen:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Als dryfsant soo mocht wel syn geleken,

 

dat wech metten winde dryft ongestadich:

 

al die daer op bouwen blyven besweken

 

tot inder hellen gront, duer dwerck seer schadich.

 

En spreckt Christus selve niet, wys & genadich:

[p. 115]

 

ghy hebt uwen loon wech, soo u de weirelt riet,

 

tot de Phariseen, seer ongenadich.

 

Daer den Publicaen genade is geschiet,

 

en hebt niet lieff de weirelt, sprack hy, maer vliet;

 

al haer schoon samblant en wesen versmaet,

 

noch en betrout op tgeen datter in is niet.

 

Godt is al in al, middel & advocaet;

 

sweirels samblant dat is des Satans saet,

 

waer doer hy den mensche gevangen hadt.

 

Prent dit dan int herte & denckt, tsy vroech off laet:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Niet sonder Godt, als edelste prinche werdich,

 

die alleene den doot verwonnen heeft,

 

de helle berooft; hy is alleen rechtverdich;

 

niemant sonder syn genade en leeft.

 

Hy is den Samaritaen; soo, wie hem aencleeft,

 

al is hy vol wonden totter doot beladen,

 

hy vercoeltse met olie, die hy minnelyc gheeft

 

om niet; dits de fonteyne, wilt daer in baden.

[p. 116]

 

Maer volcht ghy sweirels samblant & graden,

 

dat sal u leyden in een eeuwich dangier;

 

want svlees lust, oogen lust, syn sweirels paden

 

& hooverdye, duer des vyants bestier,

 

dwelck u is leyende tot in het helsche vier.

 

Wilt dit doch niet vergeten & denckt int slot:

 

tis my dbeste, al haet my de weirelt hier:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

Tot Leeu, op Moyses bosch
in viericheyt groeyende,
Per Och oft alsoo ware.