|
| |
| |
| |
- CXIV - [Wat is hier doch min dan sweirels samblant]
Wat is hier doch min dan sweirels samblant
ost waer op dat min te betrouwen // is?
hooverdye, pompuesheyt en heeft geen constant
groote wtwendicheyt, die wel om schouwen // is;
edelheyt, hoocheyt, die by mans en vrouwen // is,
& eygen presumcie, niet om verhalen;
dits al dryfsant, dwelck niet om houwen // is,
dat van den wint gedreven wert in de dalen.
Al dat heden wat is, en heeft haest geen palen,
als ons den wyzen man dat wel voerseyt;
die heden triompheert, morgen sonder falen,
is hy te niete gedreven; merckt de waerheyt
by Alexander; Holofernis vroem int feyt
is door een vrouwe comen tot grooten spot,
niet sonder Godts gehingen en authoriteyt:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.
| |
| |
Al thoont u de weirelt samblancien vele,
& dat sy oock schynen voer oogen schoone,
ten is maer dryfsant, onder slechte & ele,
diese achten, & verlaten den persoone
daer niet sonder en is weert synde een boone,
soo u lieder devyse claerlycken bewyst.
Daer sweirels semblant is, staet droefheyt idoone
voor die duere; dus al haer voortbrengen mispryst
& u alleen in Christo verjolyst,
als ons Paulus verclaert, wilt ghy beclyven,
want doer syn woort worden wy alle gespyst.
Maer die hier in sweirels samblant blyven,
syn heel verdwaest, naer des wysen mans schryven,
& sullen slecht vergaen, dit sal wesen hun lodt,
die de waerheyt verlaten, mans oft wyven:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.
Tis al ydelheyt, soo ons schryft den wysen man,
sweirels samblant, dat de menschen seer useren,
abten, prelaten, coningen & princhen dan,
die in dweirels samblant heel occuperen,
| |
| |
& den ermen simpelen sy persequeren
om sweirels samblant te volbringene,
recht oft Godt niet al en sal remedieren.
Soo pynt hem elck synen naesten te dwingene,
maer Paulus seyt: pynt u dit te mingene
in al u voortstellen tot Godts eeren,
altyts in ootmoedigheyt voorts te springene
tegen u ondersaten, dits Paulus leeren.
Ghy, bischoppen, coningen, prinsen & heeren,
schout alle pompuesheyt in sweirels ramot,
in al dryfsant, maer wilt Gods gaven vermeeren:
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.
Den grooten triomphe, Salomon machtich,
die hy al gebruykt heeft in synen tyden,
van huysvrouwen & byslaepsters crachtich,
van trompetters, sangers, wagens om ryden,
costelycke juweelen, ja, van syden
menigerhande schoon coluer, wat men mocht dincken,
& daer by wys; nochtans nae Christus belyden,
| |
| |
soo en ist noch niet by der lelien blincken,
dan al dryfsant, wat ghy moecht wincken,
een ydel samblant, nae Salomons spraken,
voer Christus wercken, die niet en mogen crincken.
Want al dat de weirelt gedincken // can, saken
van triompheren, boeleren, ja, oft staken,
is al ydelheyt & dryfsant, dits tslot.
Verlatende Godts wet, diet al moet maken,
sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.
Het Maryen Cransken tot Brussele.
|
|
Auteursrechtvrij