Refereinen en andere gedichten uit de XVIe eeuw

verzameld en afgeschreven door Jan de Bruyne

[p. 93]

- CX - [O mogentheyt Godts, diet al heeft geordineert]aant.

O mogentheyt Godts, diet al heeft geordineert;
sonder u en mach niet staen: dit wel grondeert;
want wie tsegen u is oponerende,
oft u geboden is refuserende,
& nae sweirels lust hem selven gaet stellen,
die gecondamneert is; weest niet userende.
Haer samblant heest er vele getrocken ter hellen,
als Pilatus, Herodas & hun gesellen;
om datse in eeren meer wilden verstyven,
triompheren & den onnooselen quellen,
hebben sy de onschuldige laten ontlyven;
hoveren, boeleren, sulcx was hun bedryven,
op der weirelt genuchte waren sy versot.
Wilt er u aff wachten, tsy mannen oft wyven:
Sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

[p. 94]

 

Tsamblant des weirels heeft er veel bedrogen,

 

als syse heeft getogen // tot haer eenpaer.

 

Soo dat sy aen haer borst hebben gesogen,

 

worden sy versuymelyc Godts geboden claer;

 

sonder dit tonderschouwene, weet dit voerwaer,

 

can niemant gecomen ter hemelscher steden:

 

soo wie my lieff heeft, spreckt Christus openbaer,

 

sal houden myn sermoonen; wilt dit duerkneden,

 

& laet u niet verleyen duer sweirels seden,

 

die bedriegelyc syn tot alder stont.

 

Vander hellen put can sy u niet bevreden;

 

al stryckt sy menigen keer om den mont;

 

die haer is hanterende wordt dickwils gewondt.

 

Dus schout haer manieren: van my dit onthodt,

 

wilt ghy bevryt syn daer menich aff wordt verslondt:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

Ick ben de duere: wilt al duer my ingaen,

 

heeft de Salichmaker des weirels gesproken,

 

waeckt met de maechdekens, die op Godts woort acht slaen,

 

op dat die duere u niet & wordt geloken,

[p. 95]

 

& slacht niet den sotten, die, doer dwerlyc joken,

 

den tyt hen verleent van Godt hebben verloren,

 

soo dat sy buyten beschaemt bleven gedoken.

 

Ick en ken u niet voerwaer; wilt elders sporen,

 

sprack den bruygom, tquam duer sweirels quaet oorboren;

 

dus vliet haer pompuesheyt met allen den overmoet;

 

want wiese bemint wacht hem wel voer versmooren,

 

sy is bedriechelyc al schyntse voer u goet,

 

haer vruecht & duert niet, sy vergaet metter spoet,

 

daer menich doer mach comen aen thelsche slot.

 

Vliet tfenyn des weirels met allen haer vals gebroet:

 

sweirels samblant is als dryfsant: niet sonder Godt.

 

 

 

prinche.

 

 

 

Princhelyke Godt, boven alle princhen machtich,

 

die den vre hebt gecondicht hier opder eerden,

 

tot uwen apostelen, ick bens gedachtich

 

doen ghy spraekt: vre sy met u! Wilt volherden

[p. 96]

 

totten eynde, ghy wordt salich, vrinden van weerden;

 

want daer ick ben, sal oock myn dienaer wesen.

 

Waer syn sy, die hier schat & goet vergeerden

 

& triompheerden? ick vraecht by desen:

 

met schoone vrouwen in vruechden wtgelesen,

 

planteyt van wyne, geen solaes hem en gebrack;

 

int dansen, singen, springen, wast vruecht volpresen,

 

nae sweirels leven nochtans groot ongemack.

 

Waer syn sy gebleven, geladen met tsondich pack?

 

De weirelt verlietse; sy syn in deerstche rot.

 

Latet swaer, nemet licht, vliet onder Godts dack:

 

sweirels semblant is als dryfsand, niet sonder Godt.

Het Terwen bloeytsel tot Aerschot,
Wt liefden.